Kendime Not:
Herkesin ihtiyacı olduğu kadar kıymetliymişim,
işleri bitince kıymetimde kalmıyormuş gözlerinde.
Herkese lazımmışım bir nevi...
Kendime yokmuşum bir onlara varmışım.
Herkese dost, kardeş olmuş, bir kendime el olmuşum.
Ben hep kendimi unutup, onlar için yorulmuşum.
Onlara var olmaktan kendimi üzmüş, onlar vurdukça ben ölmüşüm. Farkına varınca çoktan gömülmüşüm.
Bir ele ihtiyaç duyduğumda, saklanmayan bir ebe ben kalmışım. Üzülmüş, kırılmış, yorulmuş durmuşum.
Bir saniye ayrılmazken başlarından, ömrümden götürmüşüm. Meğer ben ne yapmışsam kendime yapmışım. Iyi olmaya çalıştıkça şu hayatta, hep bu yüzden kaybetmişim. Çıkar için yalanlardan, menfaat için yanımda olanlardan, dost görünüp kaçanlardan, zamnında değer verdiğim beş para etmez insanlardan medet umup boğuşmuş durmuşum.
Anladım geçte olsa.
Onlar sövmüş, kırmış, vurdukça vurmuş ben gülmüşüm.
Bu hayal kırıklığı nasıl geçer bilmemde, bildiğim tek şey var; ben onlar için çok kez ölmüş herkesi kendim gibi sanacak kadar körmüşüm.
A. Karaçay
@yalaguz1adam