Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.27
GÜLŞAH ELİKBANK, Günebakan Üçlemesi serisiyle Türk yazarlar "Fantastik Aşk" türünde etkileyici olamaz şeklindeki eleştirimi yıkmayı başaran tek Türk yazar. Günebakan Üçlemesi beklentimin bayağı üstündeydi. Seriyi bitirdiğimde, yakın bir arkadaşımı kaybetmişim gibi içimde burukluk oluştu. Serinin üçüncü kitabı olan Kızıl Ölüm, son sayfalarına doğru beni çok etkiledi. Özellikle, Fimes'in Nil'e yazdığı o hüzünlü mektup... Yazar okuyucuyu ters köşe yapmayı başarmış durumda. Kitap hiç umulmadık bir sonla okuyucuya veda ediyor. Bu beklenmedik son, tür Fantastik (gerçek dışı) olsa bile okuyucuda derin izler bırakıyor. Kızıl Ölüm'ü bitirdiğimde ne mutlu olabildim, nede mutsuz... Çünkü yazar kitabı öyle bir bitirmiş ki! Adeta ikilemde kalıp, duygu karmaşası yaşıyorsunuz. İkilemde kalmış olsam bile akıcı nir romandı. Sadece yazarın Türk olmasına rağmen neden hayat verdiği karakterlerin çoğu yabancı? Bu soru seri boyunca kafama takıldı. Romanda sadece Nil ve Kayra Türktü.
Polisiye okumayı çok seviyorum.Ancak çok kanlı cinayetler beni rahatsız ediyor.Akıl yürütmelerin olduğu polisiyeler en beğendiklerim.Dedektifle birlikte delilleri adım adım izleyip bir bulmacanın parçalarını birleştirmeye çalışmak keyifli oluyor.Zamanın Kızı kitabı ilk olarak 1951 de basılmış."Tüm zamanların en iyi polisiye" si seçildiğini de belirteyim.Durum böyle olunca okumak farz oldu.Dün başladığım kitabı bu sabah bitirdim.
Gerçekten iyi bir polisiye.Karakterimiz hasta yatağında tarihi bir kişilğe atfedilen "cani kral-3.Richard-" suçlamasının gerçek olup olmadığını irdeleyip çözüyor.Aksiyon yok,diyaloglar ve tarihi bilgilerle olay gelişiyor.Tarihi bilgiler verilirken isimler ve olaylar "Taht Oyunlarını" da yer yer anımsatıyor.Aksiyon yok ama sürükleyici ve bir çırpıda biten bir kitap.Tarihteki cinayeti çözmenin dışında bu kitapta asıl sorgulanan tarihin nasıl yazıldığı ya da istenince nasıl çarpıtıldığı.Gerçi biz bunlara çok yabancı değiliz.Bırakın uzak geçmişi..daha dün gibi Gezi olayları...Size sadece "Camide içki içtiler" yalanını söylesem yeter sanırım.Umarım yıllar sonra bugünleri yazan tarihçiler dedikodu değil gerçekleri yazarlar..
Bir dergide tanıtımını görünce kitabı almaya karar vermiştim. İtiraf edeyim ki yazarın varlığından haberim yoktu. Henüz hiçbir öykü kitabını da okumuş değilim. Yazarla tanışmam bu deneme kitabı ile oldu. Öykü nasıl oluşur, nasıl ortaya çıkar, nasıl yakalanır, gerçek yaşamlar her zaman öykü olur mu, öykü adları nasıl ortaya çıkar dan başlayarak, bir sürü yazarı ve kitapları tanımaya giden bir yolculuk yaptırıyor Cemil Kavukçu bu denemesiyle. Kitap sever olarak çok şey öğrendim, bir edebi hazine, her okuyucunun kitaplığında olması gereken bir kitap. Alıntılar ekledim, belli bir noktadan sonra alıntı eklemez oldum, benden sonra kitabı okuyacakları düşünerek. Bir okur bir kitaptan daha ne bekleyebilir ki; yeni yazarlar ve yeni kitaplar tanıdım, bir yazarın iç dünyasında dolaştım, bir yazarın gözüyle diğer yazarları gördüm, bir yazarın yalnızlığına şahit oldum ve tüm bunları öğrenirken kendimi bir yazar gibi hissettim, hissettiğimden ziyade hayal ettim. Ortak noktalar aradım, Cemil Kavukçu’nın babası ile olan ilişkisinin birebirini benim babamla yaşamış olduğumu gördüm. Yeni nesil romanlar yerine içinde kendimizi bulacağımız öyküleri yüceltmesini de kendimle yazar arasında ikinci ortak nokta olarak yakaladım. Burada yazmayı uygun görmediğim bir kaç ortak noktanın olduğunu da fark ettim. Sonuçta da kendim adıma bir acı gerçeği su yüzüne çıkardım, benden bir ----- olmaz. Daha insan bir kitaptan ne bekler. Şiddetle tavsiye ederim.
Uzun zaman önce tesadüfen elime alıp bir çırpıda okuduğum cesur bir roman. Birçokları için, bazı yorumlarda da görüldüğü üzere, rahatsız edici olduğunu görebiliyorum. Uygun (ki kime göre) bir ilişki tarzı olmayabilir fakat gerçek bir ilişki var romanda. Cesur olması bu konu ele almasından kaynaklanmıyor, roman karakterlerinin cesur olmasından ve kendilerini oldukları gibi kabul edebilmelerinden kaynaklanıyor. Ve bu cesareti yazıya dökülebilen yazarlar olması çok önemli bu ülke için. Ve önemli de bir not; Bora'nın Kitabı ve Dönüş bu romanın devam kitapları. Okunası...
Kitap bildiğiniz kültür hapı. Sinema, müzik, kitaplar, yazarlar, düşünürler, sanatçılar, resim.. Kısacası sanatın her alanına değinmiş.Birsürü izlenecek film, okunacak kitap, tanınacak insan çıkıyor karşınıza. Ama keyifle kabulleniyorsunuz onları. Deep ağır bir dille vermiyor okuyucuya tüm bunları.
İnsana, hayata, aşka dair öyle güzel
Kitap genel olarak savaş kısımlarını anlatırken sırpların yaptığı hainlikleri zülümü hatta insan olmadıklarını yine gerçek kanıtlardan alarak aktarıyor.
Öte yandan siyasi dokunma ile asla anlayamayacağı Begoviç hakkında da bir kaç cümlecik var.
Ayşe Kulin gibi yazarlar bazı duyguları bilmediklerinden ve asla tadamayacaklarından vatana bağlı olarak onu kurtarmak için savaşmayı göze almayı çeşitli sıkıntılara (Örneğin psikolojik rahatsızlık vesaire) bağlıyorlar. Oysa Vatan sevgisi ve milliyetçilik eğer bir şahıs da var ise bu iki olgu için bu şahsın insan beyninin taahhüt edemeyeceği işlere kalkışması gayet normaldir.
Stefan Zweig'ın geçen hafta başladığım Merhamet adlı romanına devam ederken bir de hikâye kitabını sıkıştırdım araya-aslında bir Conrad bir de Cortazar da sıkıştırdım- ve çok nadiren olan birşey gerçekleşti: birkaç saat içinde kitabı bitirdim. Bitirmek zorundaydım; çünkü elimden bırakamadım. Zweig'ın bu kitabı ne zaman yazdığını bilmiyorum; ama
