Şamlı Hüseyn, okulda hiç memnun olmayarak burayı bir eziyet yuvası bellemiş. Zira, asla yeni düşüncelere açık değillerdi ve bizileri de kendileri gibi yetiştirmekle ne öğretseler onu ezbere söylememiz yolunda zorluyorlardı, diyordu. Ancak, bir okul, çoğu zaman insanların zorla alıkonulduğu bir hapishane olmakla işte Şamlı Hüseyn de çareyi buradan kaçmakta bulmuş ve bir asa bir çarıkla yola düşmüş.