Güzel bir atasözümüz var: "Gözden uzak olan, gönülden (kalpten) de uzak olur" demişler. Herhalde bunda doğruluk payı olsa gerektir. Çok samimi olduğumuz ancak sonradan yollarımız ayrılınca uzaklaşan, nice eski dostlarımızı kaybetmedik mi? O halde gönül birliği için dostlar göz önünde bulunmalı. Atasözünü tersinden okusak, örneğin "Kim gönlünde Hakkı bulursa; onun kalp gözü açılır" desek, hata mı etmiş oluruz.