İnsanın doğruyu yanlıştan ayırabilmesi diğer varlıklara olan düşünsel üstünlüğünü kanıtlar, buna rağmen yine de yanlış yapabilmesi, yanlış yapamayan varlıkların ahlaken aşağısında olduğunu kanıtlar.
Tanrı insanı namuslu ve namussuz olma ihtimalleriyle yaratır ve orada durur. İnsanın ilişkileri o ihtimalleri besler, birini ya da öbürünü. Sonuç olarak ortaya ya namuslu ya da namussuz bir insan çıkar.