Durgun Don/Mihail Şolohov/_Cilt1
Şolohov'un ilk büyük eseri olan Durgun Don, geniş bir tarih süresini kapsıyor.Don Kazaklarının çeşitli dönemlerdeki yaşantı tablosunu veren roman 1926_1940 yılına kadar olan on dört yıllık bir süre içinde yazılıyor.
Don bölgesindeki iç savaşın bütün evrelerini günü gününe yaşayan yazar, Kazakların devrim sırasındaki rollerini gerek canlandırdığı karakterlerle gerek edebi anlatımın eşsiz keyfiyle parlak bir biçimde aktarıyor.
Ele alınan tipler,her yönden incelenmişken, renkli ve canlı tablolar karşımızda duruyor adeta.
Durgun Don!Aksinya'nın,Natalya'nın,Stepan Astakov'un,Gregor Melehov'un aşkları,'durgun' Don'un zalim,hayvanca(özellikle öz kızına tecavüz eden babanın davranışı olarak karşımıza çıkıyor) ataerkilliğine karşı bir isyan.
Aksinya ile Gregor'u, onların aşkını, onların geleneklere karşı olan bu başkaldırılarından ötürü sevdim.Nasıl başkaldırışından ötürü Anna Karenina'yı sevdiysek.
Halk türküleri,halk şarkıları,masallar, atasözlerine,halk materyallerinden ustaca faydalanan yazar Rus klasik edebiyatı geleneğiyle Rus halk edebiyatını ustaca harmanlamış.
Gregor en merak ettiğim karakterdi sonunda ölecek mi kime dönecek derken gelen bir mektupla ölümün haberi verilmişti ama bir sonraki mektupta yaşadığı ağır yaralandığı haberi gelince derin bir ohhh çektim,bu da hatırlayamanlara gelsin.
O gece bozkırda, köyden sekiz verst kadar uzakta, kalın, çalı gibi koyun postuna sarınan Gregor, dalgın dalgın şöyle dedi Natalya'ya:
"Tuhaf bir insansın sen! Aya benziyorsun; bir erkeği ne üşütürsün ne ısıtırsın. Seni sevmiyorum Natalya, sakın bana kızma. Bunu şimdiye kadar söylemek istemedim, ama ne yapayım, işte ortada; bu şekilde sürdüremeyiz bunu. Senin namına üzülüyorum; son zamanlarda biraz birbirimize yaklaşacak gibi olduk, ama kalbimde hiçbir duygu yok. Bomboş kalbim. Bu gece bozkır nasıl boşsa öylesine boş."
Sayfa 159Kitabı okudu
Natalya dönüşte üç verst kadar yürüdü, sonra bir diken kümesinin dibine çöktü. Çektiği özlemin ağırlığı altında ezilmiş bir halde, hiçbir şey düşünmeksizin olduğu yere uzandı. Bir bebeğin gözlerinden kendisine bakan Gregor'un sıkıntılı, kara gözleri, Natalya'nın gözünün önünden gitmiyordu.
Sayfa 380Kitabı okudu
