Mihriban
@grotesqueee
Perdeleri güneş yıpratır çocuk, kızları ise babaları..
Lᴀ̈s ғᴏ̈ʀ ᴋᴀᴛᴛᴇɴ!
Tıp öğrencisi
Tiflis, Gürcistan
78 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
İnsanları konuşarak tanıyamazsınız.
Konuşmak, canlı yaratıklar arasındaki en etkisiz iletişim aracı. Dil yalan söylüyor, olanları çarpıtıyor, insanlığın hiç bıkıp usanmadığı klişeleri tekrarlıyor. Bu yüzden, insanları dinlemek onları anlamak için yeterli değil.
Sayfa 29 - DK yayınlarıKitabı okudu
Bazen yüreği sıkışıp, dertop olup boğazına kadar yükseliyor ve nefes almasını engelleyecek bir yoğunluğa erişiyordu. Sanki bir an daha geçerse patlayacakmış gibi hissediyordu kendini, sanki bir yanardağ oturuyordu göğsüne. Bir iç çöküntüsüydü bu.
Sayfa 13 - Doğan Kitap yayınlarıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Biz zamanlar çocuktuk, sonra çocukluğumuzu kaybettik.
Sayfa 21 - MARTI yayınlarıKitabı okudu
Life would be a lot easier if conversations were rewindable and erasable, like videos. Or if you could instruct people to disregard what you just said, like in a courtroom.
Sayfa 48Kitabı okudu
Şimdi neredesin, özgür müsün, yoksa bir hücrede çile mi dolduruyorsun; sağ mısın, ölü müsün bilemiyorum ama olur da bir gün bu yazdıklarım eline geçerse, sana karşı derin bir mahcubiyet hissettiğimi, yüreğim sızlayarak seni özlediğimi bilmeni isterim.
Sayfa 23 - inkılâp 93.yılKitabı okudu
Aslında biz bu yaşamın güzel olduğunu düşünmüyorduk bile artık; o kadar alışmıştık ki, yaşayıp gidiyorduk işte.
Sayfa 13 - inkılâp93.yılKitabı okudu
Zaten dünyanın hangi köşesinde huzur kaldı ki..
Doğan KitapKitabı okudu
Bir şeyler yapıyorum, yürüyorum, konuşuyorum, yemek yiyorum yani her zaman yaptığım işleri sürdürüyorum ama nasıl anlatsam, bir boşluk duygusu içinde. Sanki içimde derin bir hiçlik var.
Sayfa 110 - Doğan KitapKitabı okudu
...beni hüzünlendiren şeyin ne olduğunu buluyorum: Yalnızlık duygusu. Bu şehirde yalnızım ben;..
Sayfa 27 - Doğan KitapKitabı okudu
Bu hayattaki en güzel şey güzel bir insana rast gelmek galiba..
hayykitap yayınevi
"Ah şu benim bitmek bilmez sakarlığım.. Yine, yırtık cebime koymuşum umudu.."
"Korkma!" dedi. "Ben, seni hiç bırakmayacağım."
Sayfa 287 - Remzi KitabeviKitabı okudu
..bütün benliğiyle 'ben' kavramına yabancılaştığını hissediyordu. Bu 'ben'den kurtulmalıydı. Kendisi için çizilmiş olan yazgıyı değiştirmenin bir yolunu bulmalıydı.
Sayfa 61 - Remzi KitabeviKitabı okudu
Ve bekledi! Neyi beklediğini bilmiyordu ama içinden beklemek ve düşünmek geliyordu.
Sayfa 51 - Remzi KitabeviKitabı okudu