Sabitlenmiş gönderi
gün gelir de unuturmuş insan,en sevdiği hatıraları bile.
112 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Dün sabaha karşı kendimle konuştum
Ben hep kendime çıkan bir yokuştum
Yokuşun başında bir düşman vardı
Onu vurmaya gittim kendimle vuruştum
hayat her zaman cömert davranmaz bize,
tersine çoğu kez zalimdir.
her zaman aynı fırsatları sunmaz,
toyluk zamanlarını ödetir.
hoyratça kullandığımız arkadaşlıkların,
eskitmeden yıprattığımız dostlukların,
savurganca harcadığımız aşkların hazin hatırasıyla
yapayalnız kalırız bir gün
bir akşamüstü yanımızda kimse olmaz,
ya da olanlar olması gerekenler değildir.
yıldızların bizim için parladığını göremeyen gözlerimiz,
gün gelir hayatımızdan kayan yıldızların gömüldüğü maziye kilitlenir.
yıllar ne çok şeyi cömertçe savurmuştu ömürlerimizden
mutsuz olduk ,heder olduk ; düşler ne çok yanılttı bizi..
nereye gitsem ,onun ışıklı gözlerinin kalbime taşıdığı o sarsıcı kederden bir türlü kurtulamıyor ,her şeye rağmen onun yörüngesinde dolanıp durmaktan da kendimi alamıyordum.
“yıllar geçince anladım ki ,aşkın kavgasını veremeyenler ,hiçbir şeyin kavgasını veremezler ;aşkın özgürlüğünü yaşamayan ve yaşatamayanlar da hiçbir özgürlüğü hak edemezler “
anıları vardır insanların bu şehirde durup durup nemli gözlerle hatırladığı
bu kânûnnâme atam ve dedem kânûnudur ve benim dahi kanûnumdur
“cemiyetin selâmeti için ferd feda edilir”
çünkü zaruretler yapılmayacak şeyleri yaptırır.
