Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.6
Okuduğum en romantik kitaplar listesindedir :) Kitap,birbirinin tıpkısı ikiz kızkardeşlerin düğün günü yer değiştirmeleriyle başlar.
Evet,Reaburn dükü ile evlenmekten son dakika vazgeçen Jeannnette'in yerine kız kardeşi Violet geçer.Kardeşler o kadar benziyorlar ki kimse aradaki farkı anlamıyor,damat bile :)
Violet'in böyle bir çılgınlığı kabul etmesinin tek sebebi yıllardır Adrian'a aşık olması ve işte kader tam da düğün günü,Adrian arık onun olur :)
Adrian ,aslında Jeannette'a karşı bir şeyler hissetmiyor ama konumu itibariyle şen şakrak,girişken güler yüzlü bir eşin kendine uygun olduğunu düşünüyor.Violet de güzel ama daha sessiz sakin kitaplarda yaşıyor,haliyle Adrian'ın pek dikkatini çekmiyor.
Neyse efendim,evlendikten sonra Violet kardeşini taklit etmeye çalışıyor ama bir süre sonra kendi özüne dönmeye başlıyor.Adrian eşindeki bu sakinlikten aslında çok memnun çünkü kendini huzurlu hissediyor.ve giderek eşine aşık oluyor.
Bir süre sonra gerçek açığa çıkıyor...peki geri dönüşü imkansıza yakın bu durumu atlatabilecekler mi,yani çok seviyorlar birbirlerini ama ortada çok büyük bir aldatma var...
Okuyalı bir süre oldu ama hala aklıma geldikçe gülümsediğim diyaloglar var :) Romantik kitap severlerin keyifle okuyabileceği bir kitap :)
Toplu kitap alışverişi yaparken kitabı biraz araştırmıştım. Herkes kitap çok güzel, hoş vb. şeyler diyordu ama ben kitabı pek sevemedim. Sonradan da aldığıma pişman oldum zaten. Çok sıkıcıydı. Tek iyi tarafı bilmediğim ünlülerle ilgili bilgiler öğrenmem. Baş karakteri sevmedim, baş karakterin arkadaşlarını sevmedim ki bazen yan karakterler baş karakterden bile önemli oluyor. Olay çokta şaşırtıcı değildi ve bence baş karakterin suçu. (evet baş karakterden gerçekten nefret ettim.)
Kitabın ismiyle başlamak istiyorum yorumuma. Kitabın orijinal ismi The Bertram's Hotel. Yani kitaptaki otelin ismi. Türkçeye Cinayetler Oteli diye çevirmeleri çok iyi olmamış. Çünkü kitap cinayet üzerine kurulmamış. Şu ana kadar okuduğum Agatha Christie kitaplarından bu yönüyle farklı. Kitabın üçte ikisi geride kaldığı vakit bir cinayet işleniyor. Kitabın isminden yola çıkan okuyucular nerede kaldı bu cinayet diye sabırsızlıkla bekleyebilirler.
Yazar güzel bir biçimde olayları Bertram Oteli etrafında anlatmış. Bu otel dışarıdan çok masum gibi gösteriliyor ama otelde ters giden bir şeyler oluyor. Dikkatli bir okuyucu bunu rahatlıkla anlayabilir. Tabi ben biraz okurken sıkıldım çok da dikkat etmedim bu yüzden bu ayrıntılara.
Agatha Christie'nin diğer kitaplarından ayıran başka bir unsur ise kitabı bir yerde kesip şu ana kadar ki delillerle katili bulabileceğimizi söylemesi. Daha önceki okuduğum kitaplarında böyle bir şey hatırlamıyorum.
Yazarın bu kitabı okuduğum diğer kitaplarından daha kötüydü. Heleki On Küçük Zenci kitabının yanında bu kitaba çok kötü demek heralde en büyük hakkım.. Eeee kadının 126 tane kitabı var. Ara sıra böyle ortada kalmış kitapları da çıkabiliyor. Galiba yazar bu kitabı yaşlılığında yazmış. Bu da belki bir etken kitabın çok da süper olmamasında. Belki de artık Agatha Christie'nin kitaplarına doyduğum için böyle diyorum. Bu yüzden bu kitapla birlikte artık Agatha Christie'ye final yapıyorum. Tabi böyle diyorum şimdi ama gene 2 yıl sonra aklıma gelecek bu yazar ve gene kütüphanenin arama motoruna hevesle tuşlayacağım yazarın ismini.
Kitabı okurken zevk aldınız mı derseniz? Evet zevk aldım. Okurken eğlendim ve kitaba her ara verdiğimde de kitabı tekrar açıp okumak istedim ama kitapta bazı şeyler eksikti. Bir türlü kitaba adam akıllı ısınamadım. Beni benden almadığı için de kitaba puanım 7 oldu.
Kitapta bazı kurgu hataları var. Mesela asansör sahnesini hatırlayalım. Libby iki
"Sonunda bitirdim." Kitabın ardından düşündüğüm ilk şeydi. O yüzden çok pozitif bir yorum olmayacağını başta söylemeliyim. Uzun da tutmayacağım. Bahsettiğim takıntı sebebiyle aldığım kitaplardan biriydi. Ben ergenliğin önemli olduğunu düşünüyorum. İstesek de istemesek de birçok seçim yapmak zorundayız ve belki ileride değiştirilebilir seçimlerimiz ama bir şekilde bizim için kalıcı etkileri oluyor. Bu yüzden gençlik romanlarında konu, aşk ya da başka bir şeyden çok bunu arıyorum ben. Bir amaç olması gerekiyor. Her Şeyin Başlangıcı da böyleydi. Kitapta bir şeyler başladı ve ben bunu sevmiştim ama kitap bir türlü gelişme olayına geçemedi bana sorarsanız. Son 50 sayfaya kadar o kadar tekdüze ve anlamsız eylemlerle doluydu ki bir yerden sonra sonunu güzel bağlasa da kurtaramayacağını düşündüm yazarın. Nitekim öyle de oldu. Son mesaj güzeldi. Son 3 sayfayı da sevdim ama geri kalanlar benim ilgi alanımdan uzak. Güzel alıntılar, basit bir lise hayatı ve aşk. Beklentiniz bu tarz bir şeyse okuyabilirsiniz.
Kurt Cobain ve bir kuşağın 'hayalet izi'... yazıyor kitabın özet kısmında gerçekten öyle ama kitap belgesel roman olmak için abartılı sunumlarda bulunmuş. Betimlemeler çok fazlaydı betimleme severim aslında ama konudan uzaklaştığı zaman sıkıcı oluyor. Kitabın yarısı çok sıkıcı ilerledi ama sonra olaylar geliştikçe ve karakterlerin tanıtımı tamamlanınca daha da bir güzel oldu.Okurken ön yargısız ve biraz sorgulayacağı olduğunuz zaman kitap size mutlaka bir şeyler katacaktır. Final kısmı beklediğim gibi gerçekleşmedi bu da benim için artıydı. Özetle eğer kitabın yarısını sabırla okuyabilirseniz okumanızı tavsiye ederim.
Kırmızı'yı Siyah'tan daha çok sevdim, olaylar daha anlaşılır, karakterler oturmuş ve hikaye çok güzel bir kıvama gelmiş. Kitap çok sürükleyiciydi, hiç sıkılmadım okurken, Siyah'ta rüya alemini çok benimseyememiştim açıkçası ama bu kitapta öyle bir şey olmadı. İki realiteyi de severek okudum.
Kitapta baştan sona tempo düşmüyor, sürekli yeni bir şey oluyor ve yeni şeyler açığa çıkıyor. Anlayacağınız tek düze ve sıkıcı olmaktan oldukça uzaktı. Kaos kitapta çok güzel yer alıyordu, yazar olayların dünyayı nasıl etkilediğini ve nelere yol açacağını çok güzel yazmış. Kitap güzel bitti, son sayfalar hem etkileyici hem de diğer kitaplar için vaat taşıyor.
Daha fazlası için; yorumatolyesi.blogspot.com/2015/11/krmz-ce...
400 syf.
4/10 puan verdi
Kitap heyecanlı ve sir dolu bir giriş ile okura sunulmuş.. Tamam beni güzel şeyler bekliyor .diyorsunuz..
Ama iste illaki bir amasi oluyor..
Kitabın içinde boşluk olan paragraflar var.Çoğu zaman bağlantı kendi kendine kopuyor ve bölümler arasındaki tutarlılığı insan kendi bulmaya çalışıyor.Katil kim mis ne olmuş umrunuz olmuyor bir süre sonra çünkü başka şeylere yoneliyorsunuz..
Kitabin sonu öyle saçma bir şekilde bitiyor ki..Öyle saçma bir şeye bağlanıyor ki.Niye okudum diye insan kendisine kizmadan edemiyor..
Bu kadar açıklamadan sonra beğenmediğini söylemek daha mantıklı galiba...
Okumak isteyen varsa kolay gelsin derim.
Görüşlerine değer verdiğim birkaç arkadaşımın olumlu yorumları ve tavsiyeleri üzerine kendimi, okumaya mecbur hissederek okuduğum bir roman oldu Para.
Polisiye, macera türündeki romanları severim ve uzun zamandır bu türde bir kitap okumadığımı fark ettim. Para da bu türün olmazsa olmaz özellikleri olan akıcılık ve sürükleyicilik kavramlarını fazlasıyla içinde barındıran bir roman. Birçok yorumda bahsedildiği üzere “film gibi”.
Okumayanların merakını baltalamayı sevmediğim için incelemelerimde senaryolardan ve karakterlerden mümkün olduğunca bahsetmemeye çalışırım ama bu romanda akıcılık ve sürükleyicilikten başka değinilecek pek bir şey olmadığından ve bende soru işareti uyandıran birkaç nokta sebebiyle kurguyu biraz deşeceğim…
-----------------SPOİLER İÇERİR-------------------
İnes ve kardeşlerine ne oldu? Bir anda nereye kayboldular?
Mafya dünyasının içinde büyüyen İtalo, neden hiç yol yordam bilmiyor?
Herkes gaddarken Yudelman neden bu kadar iyi?
Son bölümde Mamma şifresini Yudelman’ın keşfettiği anlar, sadece bana mı basit geldi?
Herşey gayet gerçekçi ilerlerken, bir anda neden “yok canım bu kadar da olmaz” dedirten şeyler oluyor?
-----------------SPOİLER İÇERİR-------------------
Bunlar gibi birkaç soru daha var aklımda, romanı okuyan arkadaşlarla değerlendirilmek üzere bekleyen…
Karakterler biraz fazla olsa da hikayeye dahil oluş şekillerinin iyi ayarlanışı sebebiyle okuyucunun zihnine yerleşmeleri zor olmuyor… Benim favorilerim Folco Mori ve Homer Kloppe oldu.
Sonuç olarak güzel bir roman okudum diyebilirim, son derece keyif vericiydi. Bu tarzı sevenlere kesinlikle tavsiye ediyorum.
Puanım 8/10
·
Puan vermedi
"Sürüden ayrılanı kurt kapar" diye bir atasözümüz olduğunu daha ilkokulda öğreniyoruz. Beynimize yıllarca işlenen bu kuraldan her uzaklaştığımızda içimizi ezen huzursuzluk bu sebepten. Ama bir gün gelip sürünün parçası olmayı kabul edip aynı patikada yürümeyi reddettiğimizde ya da her ikisini de reddettiğimizde Kafka'nın Böceği haline geliyoruz birden. Gregor Samsa'nın hikayesi de bu minvalde. İnsanın en değerli ve belki de ona ait olan tek şeyi olan zamanını diğerlerine kurban etmeyi bir kez reddetmesi bile, hizmetçi kadının eline sandalyeyi alıp her an ezmek üzere "Bak sen şu bokböceğine.." diye gözlerini üzerimize dikmesine neden oluyor. Kim bilir, belki de dünyaya bir şeyler katanlar hep bu sandalye darbesini savuşturup yoluna devam edenlerdir.
Bir sabah uyandığımızda kendimizi kocaman bir böceğe dönüşmüş görmek doğru yolda olduğumuzun işareti olacağa benziyor modern zamanlarda.
Güzel kitap gerçekten. Kısa olmasına bakmayın çok şey anlatıyor. Tavsiye ederim.
