Sonunda zamana dair mutlak bir anlayışı deneyimlediğim o anı yaşıyorum. Olanı, olmuşu, olacağı. Tek bir an ama o anın içinde, Camille'in gözlerine bakarken, sonsuzluğu görür gibi oluyorum.
Sevdiğinin gözlerinde böyle gözyaşları görmemiş olanlar, insanın kalbi minnettarlıkla ve çekingenlikle titrerken dünyada ne denli büyük mutlulukların olabileceğinden habersizdirler.