Hacer Demir
@hacerbennevar
Dünyanın en yüce tahtına da çıksanız, oturacağınız yer kendi kıçınızın üstüdür.
Öğrenci
Lise
Kuşadası
Kuşadası, 1 Ocak
24 okur puanı
Kasım 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Zalimcesine bencil, körcesine haksız, canavarcasına nankör olamam ben.
Sayfa 536 - can yayınları
Okur Takip Önerileri
“Sonra, filozofların bile yanlış düşündüğü, dindarların bile kötülük yaptığı da görülmüştür. Bir insan, ruhunun dirliği için hiçbir zaman başka bir insanoğluna güvenmemelidir.”
Kendi kendini sevmeyi öğrenmek, bugünden yarına oluverecek bir iş değildir. Aksine bütün sanatların en zoru, en incesi ve en çok sabır isteyenidir. İnsanın kendisine ait olan her şey kendinden iyice saklanmıştır ve bütün gömüler içinde en güç çıkarılan, insanın kendi gömüsüdür. Ağırlığın ruhu böyle yapar. Daha beşikteyken bize iyilik ve kötülük diye ağır sözler ve ağır değerler öğretirler. Bize verdikleri çeyizin adı budur ve bize, bu çeyizin hatırı için yaşadığımızı söylerler. Çocuğu, kendi kendini sevmemeyi öğreterek kendimize bağlarız. Ağırlığın ruhu böyle yapar. Bize verilen bu çeyizi kuvvetli omuzlarımızla yüksek dağların üzerine taşırız. Terlediğimiz zaman bize derler ki: Evet, hayata katlanmak zordur. Evet, insanın kendisini taşıması güç bir şeydir! Bunun nedeni omuzlarında birçok yabancı şey taşımasıdır. O, bir deve gibi çöker ve sırtına bolca yük yüklenir. Hele güçlü, dayanıklı ve saygılı olursa... O zaman birçok yabancı söz ve yabancı değer yüklenir ve hayatı bir çöl olarak düşünür! Ve gerçekten, insanın kendisine ait bazı şeyleri taşıması da güçtür! İnsanın içinde birçok şey salyangoza benzer. İğrenç, kaygan ve yakalanması güçtür. Öyle ki, üstüne altın nakışlı bir asil kabuk ister; fakat kabuğa, güzel bir manzaraya ve kurnaz bir körlüğe sahip olmak sanatını da öğrenir.
İnsanda birçok şey aldatıcıdır. Nice kabuklar pek ince, pek hazin ve pek fazla kabuktur. Birçok gizli iyilik ve güç çok defa açığa çıkmaz. En nefis çerezler bazen ağzının tadını bilen yiyici kimseleri bulamaz! (...)
Sayfa 182 - iskele yayıncılık
“Kendi içindeki dikenler kanatsın vicdanını!”
Sayfa 32
Vur, daha derine vur,
Bir kez daha, haydi vur!
Kopar, parçala bu yüreği!
Niye bu işkence
Körelmiş oklarla
Neye göz koydun böyle,
Usanmadın mı bu insan işkencesinden,
Acı vermekten haz duyan Tanrı şimşeği gözlerle...