Insan’ın ne kadar esrarengiz ve karmaşık bir canlı olduğunu bu kitapta daha iyi anladım. Özellikle de Raskolnikov gibi birden fazla karakteri olan insanlar gibi. Fırsat eşitsizliği, gelir düzeylerindeki dengesizlikler, tefeciler (hele ki devlet eliyle işlerini yürüten resmi tefeciler; yani bankalar), yoksul ve çaresiz insanların imkânsızlıklarından bile faydalanan kan emiciler, halen günümüzün Türkiye’sinde de var. Ancak ne pahasına olursa olsun bunların hiçbiri de bir insanın bir başka insanı öldürmesi için haklı gerekçeler olamaz. Daha doğrusu bir başka insanın hayatına son vermek hakkı kimsede olamaz (kişinin kendisi dahil olmak üzere). Ne sebeple olursa olsun suç işlendikten sonrada suçlu Raskolnikov gibi cezasını çekmelidir. Adil düzen ancak bu şekilde kurulur. Zaten vicdan sahibi insanlar için geçerli olmak üzere yazarın çok doğru bir söylemi var “Vicdanınız en adil yargıçtır; ta ki siz onu öldürmediğiniz sürece”. 
Suç ve Ceza 
Fyodor Dostoyevski
128 syf.
10/10 puan verdi
En sevdiğin beş kitap sorusunda listeye kesinlikle aldığım bu kitaba nasıl bir inceleme yazmamışım, bilemiyorum. Üstelik bu kitap bir klişeyi de yaşattı bana. 
Yeni Hayat kitabında diyordu ya, 'Bir kitap okudum ve hayatım değişti.' diye. Benim yaşadığımı anlatan cümle biraz bu, ama en çok da 
Kemal Sayar 'ın bir kitabında geçen şu alıntı:
