Ben, yanlışları kötü hissettirilerek düzeltilmiş bir çocuktum. Bir eksiğim, hatam, yanlışım olduğunda, içime kötü bir his yayıldığında, biri saçlarımı okşayıp, 'Kendini kötü hissetme' dememişti bana.
“Ama dediğim gibi, en büyük hatam insanlardan cümlelerimi bitirmelerini beklemekti. Hayatımın belli bir dönemine kadar hep böyle yaptım zaten. Gözlerinin içine baktım beni bilsinler diye.”
"Herkesi iyi niyetli zannetmem di benim en büyük hatam. Belki de bana iyi davranır diye kabul ettiğim herkes... tekrar tekrar niyetlerini göz kırpmadan belli ediyorlar..."