Kitabı okurken gözlerimin gördüğünü, bembeyaz bir denizde olmadığımı ve insanların büyük bir kısmının gördüğü bir dünyada yaşadığımı sıklıkla kendime hatırlattım. Ancak şunu da düşünmeyen yoktur eminim. Sadece bir an için düşünelim. Herkesin gerçekten kör olduğu öyle bir dünyada yaşadığımızı hayal edelim. O karmaşayı gerçekten bir düşünelim. Jose Saramago’nun kurguladığı o dünyanın çok da uzak olmayacağını tahmin ediyorum.
Bir yerde şöyle okumuştum: “İnsanı yöneten ilkel yani sürüngen beyindir.”
İnsanoğlu nasıl ilkelleşip vahşileşebilir,daha ne kadar aşağılaşabilir. Ahlaki körlük bu kadar iyi yansıtılamazdı.
Yalnız ne güzel bir üsluptur, nasıl bir betimleme tarzıdır. İnanılmaz bir tasvir gücü. Kelimelerle muzipçe oynayışı...
Yalnız noktalama işaretleriyle olan derdini merak ediyorum doğrusu.Belki de farklılıktır amacı bilemeyiz.
Tanrım, ışık var, benim de onu görebilecek gözlerim var, ışığa şükürler olsun, şükürler olsun.