Eflal
Bir salıncak kuruldu göğsüme ; çocukluğum , gençliğim sırayla sallandı göğe doğru . Bir nefes çektim içime , yalnız olmadığımı hatırlattım kendime .
Karanlık etrafımı sardığında kendime yalnız, kalbimdeki ışığı hatırlattım, yani seni…
Bugün bir arkadaşımla İsrail ürünlerini konuşuyoruz. Yanımdaki diğer arkadaşım: "İsrail ürünü olsa da alırım Valla" dedi pişkin pişkin. O an yalnızca ona acıdım. Merhametten yoksun, mensup olduğu dinin önem ve güzelliğini, bu dinin kardeşliğini kavrayamamış biri ile tartışma gereksinimi bile duymadım. Sarf edeceğim kelimelere yazık etmedim. Yalnızca orada ölen, acı çeken çocukları, insanları hatırlattım. Hatırlayacak kadar dini ve merhameti varsa tabii...
Ne yapabilirdim? Derin bir nefes alıp önümdeki sonu görünmeyen yola baktım. Ömür boyu hapse mahkum edilmiş gibi hissediyordum. Fakat karamsarlığa kapılmadım. Hatta arada neşelendiğim dahi oldu. Asla bir kahraman değilim. Burada tek mesele, tutarlılığa ilişkin bir ölçü idi. Hayatınız boyunca bir şeyler söyleyip ona inandığınızı düşünürsünüz. Sonra öyle bir an gelir ve gerçekler imtihana tabi tutulur. İslam'da bir öğreti vardır (ki birçoğuna göre en önemlisidir); başınıza gelen her şeyi Allah'ın takdiri olarak kabul etmeniz gerekir. Doğrusunu söylemek gerekirse, daha evvelden buna pek kafa yormamıştım. Fakat hayatımın geri kalanını hapishanede geçirip haydutlar arasında ölebileceğim bir durumla karşı karşıya kalınca kendime bu en temel kuralı hatırlattım: bir miktar tutarlılık. Ruh sağlığımı ve hekimlerin görüşüne göre beden sağlığımı da muhafaza ettim. Bu hususta dinin yanı sıra bir şeye daha teşekkür borçluyum: çocuklarımın moral desteğine.
Ve bir gün daralan
gögüs kafesimden
özgürlük diledim.
Ne çok zamandır
daralmış dargın
beklemiş nefes
almaya.
Ve o gün geçmişe
vedanın sana mesafe
koymanın vicdansız
bir yanı olduğunu
bilinmez kaç keresi
olduğunu hatırlattım
kendime ve anladim
ki sen o gögüs
kafesimde ki dar
alansın, daralan
sensin,iyisin sen orda
yerim yurdum belli
sayende..
Nutuk'da Hilafetin kaldırılması üzerine,
"Bilginize sunmalıyım ki, Şükrü Efendi Hoca ve onu ve imzasını ileri süren politikacılar, sultan veya padişah unvanını taşıyan bir hükümdar yerine, unvanı halife olan bir hükümdar koyarak konuşmuşlar ve iddialarda bulunmuşlardı. Şu farkla ki, herhangi bir ülke ve ulusun hükümdarı yerine dünyanın değişik yerlerinde topluluklar halinde yaşayan,
Aslıhan Pasajı'na uğradım bir gün...
Pierre Rey 
Para
Evvel zaman...Beyoğlu'nda Aslıhan Pasajı'ndayım. Hem kitap aradım,,, hem iki sahaf arkadaşımla sohbet etme imkânı buldum.
İlk uğradığım,,,daha önceleri de ziyaret ettiğim, dolayısıyla sahibi ile -Murat- artık tanış olduğumuz dükkândaydım...
İçeri girip aradığı kitabın sadece ismini
Sizinle bişeyler paylaşmak istiyorum :))
Biraz geriye doğru, yaşadıklarıma/yaşayamadıklarıma baktığımda hep bir arayış halinde olduğumu görebiliyorum. Dünyaya gönderilmemizde bir gizem olduğunu ve bunu çözmeye çalışmanın ise en önemli sınavlarımdan biri olduğunu hep hatırlattım kendime. Bence İnsan bir sır ve bu sırrın çözüldüğünü zannettikçe
Ben siyah bir bulutum
Yağsam ağlamadıklarım dökülecek/
Yüzümü görmek ister biliyorum kaç şiir;
İyi zamanlarımda sözcük taşıyıp gelmiş
Ve yüreğimde duranları görememiş/
Okyanus hatırlattım oysa kaç kere,
İnin yüreklerine dedim inin yüreklerine;
Mavi değil, yeşil değil,çoktan boğulmuş bir kara…
Ali İhsan Konuklu
GELECEKTE de BUGÜN OLDUĞU GİBİ
Para değil meyve sebze yiyeceğiz.
Gelecekte de o meyveler sebzeler raflardan değil ağaçlardan toplanacak.
Gelecekte de balları gıda endüstrisi değil
arılar yapacak.
Ben siyah bir bulutum
Yağsam ağlamadıklarım dökülecek/
Yüzümü görmek ister biliyorum kaç şiir;
İyi zamanlarımda sözcük taşıyıp gelmiş
Ve yüreğimde duranları görememiş/
Okyanus hatırlattım oysa kaç kere,
İnin yüreklerine dedim inin yüreklerine;
Mavi değil, yeşil değil,çoktan boğulmuş bir kara…
Ali İhsan Konuklu
Ben siyah bir bulutum
Yağsam ağlamadıklarım dökülecek/
Yüzümü görmek ister biliyorum kaç şiir;
İyi zamanlarımda sözcük taşıyıp gelmiş
Ve yüreğimde duranları görememiş/
Okyanus hatırlattım oysa kaç kere,
İnin yüreklerine dedim inin yüreklerine;
Mavi değil, yeşil değil, çoktan boğulmuş bir kara…
Ali İhsan Konuklu