"İnsan tek bir hayat yaşar, tek bir tane; dokunmuş olduğu ipliklerin seçilemediği keçeleşmiş battaniye misali, hayat tekdüzedir, kendiyle aynıdır. "
Sevgili okur, Itali Calvino'nun romanını okumaya başlamak üzeresin. Rahatla. Toparlan. Zihnindeki bütün düşünceleri kov gitsin. Kitapta kahraman olmaya hazır mısın? Yazar bu eserini seni içine katarak dikkatini romanda toplamanı sağlayacak. Tek yapman gereken teslim olmak. Seni on tane bitmemiş, herbiri birbirinden ilginç öyküye atacak, ama kaçmayacak. Öykünün bitmesi ya da bir yere bağlanması önemli mi? Bitmeyen öyküler dünyasında yaşamıyor muyuz zaten? Ki okumak, olmak üzere olan ve şimdilik kimsenin olacağını bilmediği bir şeye doğru ilerlemektir.
Calvino'ya yorumları okurken ya hiç sevilmediğini ya da hayran kalındığını gördüm. Ben bayıldım. Yazarlığa , okurluğa dair eleştirel çok önemli noktalara attı beni. Kitap okumanın ne demek olduğu konusunda bir ufuk açtı.
143. Sayfadaki hitabı ile okura ikinci bir karakter yüklemesi yaptığı anda nasıl bir kitapla karşılaştığımızın farkına varmaya başladım. Sonra ise aslında bitmeyen öykülerle kitap karakterlerini nasıl birbirine bağlandığını farkettim ve kim olduğumu ilerleyen sayfalarda geriye dönüp dönüp okuyarak yazarın kafasına, zekasına hayranlık duydum.
Hiç böyle bir kitap okumamıştım. Kitabın sonu beni biraz hayal kırıklığına uğratsa da buna hiç takılmadım. Sonunun ne önemi var ki!
Keyifli okumalar
Çünkü Calvino'yu incelemeye başladıysan ve bu yazıyı okuyorsan şimdiden geçmiş olsun, en rahat edeceğin konumu al. Kitap seni etkisi altına alacaktır.