Artık olağanüstü maceralar,büyük projeler hayal etmesini öğrenmiştim. Hayatımın çok zor günlerinde bunun bana çok yararı oldu. Oysaki, böyle günler neredeyse, hayatımdan hiç eksik olmadığı için, hayal kurmaya gün geçtikçe daha çok alıştım. Başkalarından yardım beklemiyordum. Hiç bir olağanüstü rastlantıya da bel bağlamıyordum. Fakat irademin gittikçe kuvvetlendiğini de fark ediyordum. Yaşam koşulları benim için ne kadar güçleşirse, o oranda kendimi daha güçlü, daha akıllı hissediyordum. İnsanı insan yapanın, kendini saran çevreye gösterdiği direnç olduğunu fark edeli epey zaman olmuştu.
(...) O da, hayatımda bir değişiklik yapmanın ilgimi çekip çekmediğini sordu. Ben de, insanın hiçbir zaman hayatını değiştirmediğini, her hayatın birbirine benzediğini, buradaki hayatımdan şikayetçi olmadığımı söyledim.(...)
Suskunca gittin hayatımdan..Geri dönüşünse çok geçti.Yaralıydı kalbim ,hızla kan kaybediyordum. Geldin...''Hoş geldin '' diyemedim.Ama sende hiç anlamadın be SEVGİLİ beni iyi edecek tek cerrah SENdin.
Şimdi anımsıyorum yalanlarını , ''ne de güzel kanmışım'' diyorum. Kanasım , kanayasım varMIŞ...
Ben öyle adamlardan biriyim. Daha çok kendisinden cigara yakılabilen, yol sorulabilenlerden olduğum için hayatımdan memnun olduğum da olur, olmadığım da.