Fakat, benim suçum,
hepsi benim suçum! Yaşlılık çağımda bir
tutam saçla aşka ve kinayelere kalkışmak da
neyin nesi... Ama şöyle diyeyim, canım:
Bazen insan tuhaf olur, çok tuhaf.
Bütün bu olanların suçlusu benim dedi ,kendi kendine. Bana maddi destek olanların üzerine gidemiyorum. Zira şurası bir gerçek ki, bütün masraflarımı onlar karşılıyor. Yoksullardan hiçbir şey alamıyorum;Dualar karın doyurmuyor ki. Bugüne dek hep böyle oldu. Ve işte geldiğimiz nokta. Hepsi benim suçum. Beni seven,bana inanan ve Tanrı katında kendilerine aracılık etmem için bana koşan insanlara ihanet ettim. İnançlı olmakla ne kazandılar ki? Cennete mi gittiler?Ya da ruhlarımı arındı?Ve ruhlarını ne diye arındırırlar ki, eğer son anda...