Pencerelerinde hercai menekşe olsa bile bütün evleri bütün sokakları bir bir bırakıp ardımca bozkırlara koşmak istiyorum
Hangi baharın çiçeğisin sen,
Gönül hazanında açan Gül,
Kasımpatı, Hercai Menekşe...
Hangi sözün bittiği yerdesin
Hangi toprağın insanı!
Hangi sabahın alaca karanlığı!
Yorgunum; dar ağacında asılı kelimeler
Yorgunum, kanat çırpmaktan değil
Kanadım kırık; gönül yorgun, ömür yorgun
Kim bilir belki de uçmaktan...
Yaşamak gibi bir anlamı var diyorlar hayatın
Yaşam da yorgun, hayatta yorgun!
Ve acı; acıyor ruhum, acıyor tââ şakaklarım
Yok mu artık verecek şu katlime fermanım
Yanımda mı şahdamarımdan daha yakınlarım
İsyan değil bu; insan!
İsyan değil bu; yazgı!
Kaçamam, yazanın kalemine sığınırım
Nasıl edilir isyan; hamurumda var nisyan!
Bu bahar da açmadın, belki gelecek Nisan...
orcd.co/mabelmatiz-komur
"Kültür dediğimiz sosyal gerçekliğin kalesi içinde hiçbir şey, hatta küçücük bir hercai menekşe bile anlamsız değildir."
önsözKitabı okudu
birden ağlamaklı olur bahçe.
karşıda, duvar dibinde
üç dal gece sefası,
üç kök hercai menekşe.
ahmed arif
3 mayıs 2024, cuma
Nereden Bileceksin
O eski hülyaların sahile vurduğunu
Yakama bir muamma taktığım gün hatırla
Gurbetin mahşerimde bir sıla bulduğunu
Dağlar gibi eriyip aktığım gün hatırla
Nereden biliceksin şehrin sokaklarında kaybolan ışıkların gözlerim olduğunu
Her seher ellerimde açan karanfillerin
Her akşam ellerimde sararıp dolduğunu
Nereden biliceksin?
~
Her şairin bir gül
Nasılsınız bugün?
Kokladınız mı bir çiçeği?
Saksınızda hercaî menekşe yoksa bile, küçük bir bebeği; salıncaktan düşen yaramaz bir oğlanı; beyaz saçları, kalın gözlükleriyle hayata sımsıkı sarılan bir nineyi kokladınız mı hiç?
Dokundunuz mu, yardım ettiniz mi, "Merhaba!" dediniz mi? Aynaya bakıp kendinize gülümsediniz mi?
En son ne zaman bir eli sıkı sıkı tuttunuz?
Hatırlamıyorsanız, uzatın elinizi, bir yolculuğa çıkalım sizinle: inişli çıkışlı, sevinçli, hüzünlü, heyecanlı, huzurlu...
Belki hatırlarsınız, yağmurun altında yürümekten damlaların içinize işlediği o baharı...
Belki sokağa atarsınız kendinizi, okuyunca bu satırları; selam durursunuz gökyüzüne, uçan kuşlara, toza toprağa, yeni filizlenmiş yaprağa...
Hazır mısınız, içinizden geldiği gibi yaşamaya?
İkbal Gürpınar
Akşam erken iner mahpusaneye.
İner, yedi kol demiri,
Yedi kapıya.
Birden, ağlamaklı olur bahçe.
Karşıda, duvar dibinde,
Üç dal gece sefası,
Üç kök hercai menekşe...
*~●｡｡｡Birden, ağlamaklı olur bahçe.
Karşıda, duvar dibinde,
Üç dal gece sefâsı,
Üç kök hercai menekşe...
Sayfa 35 - Metis YayınlarıKitabı okudu
Sen içerdeyken ben
Gömleğimi ütüledim
Sobada elimi yaktım
Bir şiir yazdım
Bir hercai menekşe aldım çiçekçiden
Hani o alnına kader değmiş
Hani o dudaklarına deniz tuzu dokunmuş
Hani o erken vurulmuş gençliğimiz gibi dağıldım
Sen içerdeyken ben
