Ne yönüm sendin, ne de adresim,
Sanma ki gelipte ben seni seçtim,
Ben benden bile habersizdim..
Bilmeden oldu...
Bir baktım dilimde adın yazılı,
Gözlerimde her gece resmin kazılı,
Danıştım gönlüme, dünden razıydı,
Bilmeden oldu..
Düştüm dizimde, hasret yarası,
Baktım aynaya, gece karası,
Bende değilmiş meğer, aşkın sırası,
Özür dilerim, bilmeden oldu..
Varıp erişemedim, dudak tahtına,
Ben nasıl yazayım aşk-ı bahtına
Bir avuç dua bıraktım gönül kapına,
Aşksın sen affet, bilmeden oldu..
Al götür beni, gecelere hapset,
Cezama razıyım, senden gelsin müebbet,
Aşk dediğin nasip, biraz da kısmet,
Sakın vurma yüzüme, bilmeden oldu..
Bahara davetti senin gözlerin,
Hercai menekşe meğer dillerin,
Yarına kalsın, benim özlemim,
Sevdim seni affet, bilmeden oldu..
#Ömer Faruk Güney 🍂
Nereden Bileceksin..
O eski hülyaların sahile vurduğunu
Yakama bir muamma taktığım gün hatırla
Gurbetin mahşerimde bir sıla bulduğunu
Dağlar gibi eriyip aktığım gün hatırla
Nereden bileceksin, şehrin sokaklarında
Kaybolan ışıkların gözlerim olduğunu
Her seher yüreğimde açan karanfillerin
Her akşam ellerimde sararıp solduğunu
Nereden bileceksin
Kim bilir, belki bir
Seviyorum seni, çıldırasıya...
Akşam erken iner mahpusâneye.
Ejderha olsan kâr etmez.
Ne kavgada ustalığın,
Ne de çatal yürek civan oluşun.
Kâr etmez, inceden içine dolan,
Alıp götüren hasrete.
Akşam erken iner mahpusâneye.
Sayfa 34 - Metis YayınlarıKitabı okudu
"Akşam erken iner mahpushaneye.
İner, yedi kol demiri,
Yedi kapıya.
Birden, ağlamaklı olur bahçe.
Karşıda, duvar dibinde,
Üç dal gece sefası,
Üç kök hercai menekşe..."
Ahmed Arif
"Ahmed Arif, Cemal Süreya’ya öylesine inanır, onu öylesine sever ki, hiç görmediği halde, Cemal Süreya’nın kız kardeşiyle evlenmek ister. Cemal Süreya, bu durumu kardeşine söyler. Kız şaşırır, ikisi de birbirini tanımıyordur. Cemal Süreya, ‘Evlen kız. Türkiye'nin en iyi şairi’ der.
Zafer Çarşısı’ndaki kahvede sözleşirler. Tanışacaklardır. Cemal Süreya, kız kardeşini alır gider. O zamanlar, çarşı kitapçılarla doludur. Bekle bekle Ahmed Arif yok… Kitapçıları dolaşırlar. Herkesin birbirini tanıdığı çarşıda ayaküstü sohbet ederler. Ahmed Arif yok… Kız bozulur, onuruna dokunur. Cemal Süreya, ertesi gün öğrenir ki, Ahmed Arif gömleği olmadığı için gelememiştir"
Bu şiiri başka hangi yürek yazabilirdi...
youtu.be/l3G3N1ycIgo