Anladığım kadarıyla bazı hatalar
bir mezar taşına yaslanıp
bir sigara yakılmadan da
affedilebilirdi.
Bir şey diyemedim ama diyecek çok şeyim varmış aslında.
Konuşulacak çok şey varken, o an, anlatabileceği bir kelime yoktu.
Kırıldığın Yerden Kırıl
Herkese Merhaba
Bugün sizlere 
Zeus Kabadayı kaleminden 
Kırdığın Yerden Kırıl kitabının yorumu ile geldim
Mayıs ayının sıradaki kitabı 2024 yılı basımlı 248 sayfalık bir kitap.
Ne çok hayal kırıklığı olan bir hayatta yaşıyoruz değil mi? Zaten hep bu içimizdeki merhametten kaybetmedik mi?
ᡣ𐭩Eğer karşındaki insan senin istediğin gibi davranmıyorsa, onu değiştir.
7.cilt
1887.Muğîre İbni Şu‘be radıyallâhu anh’den rivayet edildiğine göre Resûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
“Mûsâ aleyhisselâm Rabbine:
- Cennetliklerin en aşağı derecesi nedir? diye sordu. Allah Teâlâ da şöyle buyurdu:
- O, cennetlikler cennete girdikten sonra çıkagelen bir adamın derecesi olup kendisine:
- Cennete gir!
Sayfa 618Kitabı okudu
Sesimdeki çaresizliği anlamayın diye sustum.
İçime sıkıntı çökmedi,
sıkıntıların içine doğru çöktü içim.
Yavuz Sultan Selim ve Şah İsmail arasındaki 1000 altın olayı
Yavuz Sultan Selim, babasının zamanında Trabzon valisi iken bir derviş kıyafetine girip İrana gider; kasdi o memleketin ahvalini gözüyle görmektir. Tebriz şehrinde misafir olduğu handa satranç oynayıp herkesi yenmeğe başlayınca satranç meraklısı Şah İsmaile haber verilir, o da dervişi huzuruna davet eder. Sultan Selim ilk oyunda hatır sayarak yenilir, fakat ikinci oyunda Şaha aman vermeyip mateder. Şah kızar ve elinin tersile dervişin çıplak göğsüne vurarak: - Bre derbeder Aşık! Hiç Şah olanlar mat edilir mi? Edebin yok imiş! der ve Şehzadeye 1000 altın ihsan eder. Derviş huzurdan çıkıp ata bineceği sırada o 1000 altını kesesiyle beraber kimseye göstermeden binek taşının altına saklar.Aradan yıllllar geçip de Yavuz Selim Padişah olduktan ve Şah İsmaili Çaldıranda mağlup ederek Tebriz şehrine girdikten s on ra Şah sarayına gider ve Sekbanbaşı Bal yemez Osman Ağaya: - Osman Ağa!.. Şu kapı eşiğinde Şahın ata bindiği taşın altında kendi elimle konmuş bin altın vardır, helâl maldır, sana hediye ettim! Der. Herkes hayretle bakışır. Osman Ağa taşı kaldırır.. Kesesi çürümüş, bin altın bir kor yığını halinde dururmuş. Balyamez Osman Ağa bu fıkrayı anlatırken hüngür hüngür ağlarmış.. - O zamana kadar bir hikâye sandığımız satranç kıssası meğer hakikat imiş.. dermiş
