Herkes hayattan bir şey almak ister ama ona bir şey vermek istemez.
Ey Büyük Atatürk; Açtığın Yolda, Gösterdiğin Hedefe!
İlk okul 4 ya da 5'nci sınıftayım. Muhtemelen Kasım Ayı. Hava soğuk, ellerimiz üşümüş. Çocuğuz, eldivenler montların cebinde. Hava kapalı, bulutlar gökyüzünü kapkara bulutlarla örtmüş. Hafiften yağmur çiseliyor, hızlanmasına daha var.
Bütün öğrenciler sıra ile diziliyor. Birinci sınıflar, ikinci sınıflar, üçüncü sınıflar... Orta okul üçüncü
Deli konuşmam
Hep aynı ben
Kendimden sıkılan hep aynı olan ben
Her zaman ki gibi
Aynı oda,aynı pencere,aynı dolap ve yatağım dibindeki aynı terlik
Ve çizgi filim karakterleri gibi hep aynı pijamalar
Kapı aynı yerinde ve hiç sıkıldığinı görmedim belkide o da içine kapanıktır
Hiçkimseye anlatmak istemez hep kapalı kalmak ister
Kapıdan izin almadan
Herkes mutlu olmak ister, ancak yaşamı mutlu kılan şeyin ne olduğunu görmek konusunda zihinleri kördür.
Sayfa 3Kitabı okuyor
Oysa sevgi özgündür. Sevgide herkes ve her şey özgündür. Sevgide ben, ben olmaktan çıkmam. Ben gibiyimdir korkusuzca. Sevgide ben sevilmek için araba almak zorunda kalmam kimseye, ortada bir alışveriş ya da kanıt gösterme ihtiyacı yoktur zira. Sevgide ben beğenilmek için kilo vermem, kendimi onaylıyorumdur zaten. Sevgide ben olmadığım gibi davranmam, sevilmek için davranış geliştirmem çünkü bu ancak kaybetme korkusu ya da tercih edilmeme korkusu yaşayanların bir reaksiyonudur. Sevgide ben korkusuzumdur zaten.
Sevgi emek ister, gösteriş değil.
Sayfa 179Kitabı okudu
Herkes mutlu yaşamak ister,ancak yaşamı mutlu kılan şeyin ne olduğunu görmek konusunda zihinleri kördür.
Sayfa 3 - Türkiye iş Bankası kültür yayınlarıKitabı okudu
