Aslında hiç bir şeyim yok.
Seni sevmenin ağırlığı dışında.
Yorgun bile değilim.
Canım hiç çay çekmese bile,
Bazen bir çay bahçesinde oturup,
Geleni geçeni izliyorum.
Kalabalık, temaşa.
Herkes bir yerlere koşturuyor,
Acelesi var insanların biliyorum.
İzlerken dalıyorum öylesine,
Herkesin yüzü bir anda sen oluveriyor.
Dünyanın en güzel manzarası karşımda.
Sonra yorulur gibi oluyorum,
Kaçıyorum ordan.
Senden değil, insanlardan.
Neden sonra, bazen bir tenhaya çekiliyorum,
Elimde kalan o tek fotoğrafına bakmaya.
Tek bir fotoğraf var ama,
İçinde yüzlerce sen.
O an fark ediyorum bir kez daha.
Aslında hiç bir şeyim yok.
Senin dışında.
Kahpe İstanbul
Bir kere görmekle,
Aşk mı olur nefret mi?
Karışık bir şey bunlar,
Hep bu soğuklarda,
Hep bu yalan dolanda.
Yaşlanıyoruz hepimiz bir ömür daha,
Hiç birbirimizi tanımadan.
Acılar
herkes benim acım var benim yaralarım var diyorsunuz ama acının ne olduğunu biliyormusun ben burda kendimi ifade edemem ama bedensel olmadığını biliyorum insanın ruhu hep ezilir insan ruhu erir insan ruhu çürür insan artık içinde saklaya saklaya ruhu dışarıya atmak ister dışarıya atarsa belki bı anlık krizle hayatını kaybedebilirsin ama içinde bırakıyorsun bırakıyorsun ve gün güne artık bitiyorsun artık ruhunun acıları çoğaldıkça bedene yansıtıyor ve bedenin yorulur gece çökünce acılarınla baş başa kalınca bedenin buz kesilir ve soğursun sogudukca kendinden nefret edersin insanlardan nefret edersin kendini öldürmek istersin ve basaramasin insanlar der bu azad delirmiş intihar etmiş ama demezler azadın hayatı bitmiş gençliği yok olmuş tükenmiş hep ön yargı hep ön yargı
Şiir Antolojisi
GÜNÜN ŞİİRİ
Cezmi Ersöz
Gözlerimden Çok Yaramı Sevdim...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne
Hz Mevlana ...
Hazret-i Mevlânâ Eğitim Vadisinde Henüz Otuz Küsür Yaşlarında İken Zâhiri Bilginin Zirvesine Yaklaşır. Alacağı Mesafe Neredeyse Kalmamış Gibidir. Tam O Sıralarda Karşısına Sır Dolu Esrarengiz bir Derviş Çıkar :
Şems-i Tebrizî.
Elini öpüp kaybolur.
Daha sonra tekrar gelir ve öyle bir sual sorar ki, kitapların satırları cevaptan habersizdir.
İnsanlar en yakınlarının cenazesine bile 20 gün ağlarmış diye bir yalan var
Ben meleğime 9 aydır ağlıyorum.. Üstelik ölmedi de şükürler olsun.. Bence seviyor ve inat ediyor :)) Naza çekiyor.. Yoksa Sevmezdi beni..
Heryerde karşıma sen çıkıyorsun diyor..
Ahiretliğimsin işte.. Ahirette de ellerinden tutacağım Allah'ın izniyle.. Bu dünyada bu kadar ağlattın beni ama hayırlara vesile oldu.. En büyük eksiğim, en büyük gafletim namazdı, bunca gözyaşından sonra namazada başladım elhamdülillah.. Ama ağlamalarım geçmedi.. Geçecek gibi de değil.. İbadet eder gibi ağlar mı bir insan hergün..? Millet bile alıştı artık.. Herkes dua ediyor. Başta ben tabi..
Her namazımda.. Firavunun duasını kabul eden, şeytanı bile rahmetinden umutlandıran ve herşeye gücü yeten bir Allah'ım var benim.. Bir çay içmek için kendin mesaj yazacaksın bana elbet birgün.. Bütün hesabı sana ödeteceğim.. Bir insan bu kadar yorulur mu? Düşün hiç yük kaldırmamış birisine 120 kilo yükle ama zaten 200 kilo var sırtımda sende 300 kilo daha attın sağolasın.. Seni yaratana kurban olurum ben.. Allah'ım birgün bana karşı taş gibi katılaşan kalbinden çiçekler açtıracak göreceksin..
Allah'a şükürler edeceksin benim bir insana yâr ve yâren olduğun için.. Umutlarımı sen bile öldüremezsin.. Bak buraya yazıyorum.. Evlensen de sırf beni böyle gözleri yaşlı bıraktığın için Allah'ım seni bana getirecek kendi ayaklarınla hemde.. Ben sırtımdaki hiçbir hançere aldırmamıştım.. Ağlamamıştım böyle bu kadar.. Kalbimde paslı bir bıçağın var.. O bıçağı sapladığın yerden sen çıkartacaksın sevgili.. Şu yatsı ezanı şahidimiz olsun..
Düşünmekten de yorulur insan. Onu buna iten sebeplerden , kendisinden ve her şeyden . Çözüme varmayacağı şeyleri düşünmekten .Sustuklarından ağlayamadıklarından,zamana bıraktıklarından . Geçmişi düşünmekten, şuanı yaşamadan,yarından endişelenmekten.Ne yaptığını bilmeden,ne yapacağını düşünmekten. Hakikatten ne yaptığını bilen var mıydı? Herkes yaşattığı kötü anlara pişman olmuş muydu ?( Yaşattığını yaşamadan) Kaç çocuk gülmüştü bugün; kaçı pasta yemeden, salıncağa binmeden ölmüştü. Hangisi sarılmıştı yanındakine ? Kaçı karşısındaki konuşurken vereceği cevabı düşünmeden onu anlamaya çalışmıştı? İhanet etmeden yaşayan kalmış mıydı ? Devir mi kötü , insanlar mı değişti , hepsine nefis mi dendi?
Tüm kalabalıklar içinde en derin yalnızlığı hissedebildik . Herkese koşarken onların bize adım atmamasıyla hayattan biraz daha uzaklaştık . Ufak şeylerle anlamlandırmıştık oysaki hayatı 🌿
Y.T✨