Fuzûlî
@heybemm
Ve insan bayım,insan;
Yorula yorula yürür,kırıla kırıla büyür.
Nuri Pakdil
Rize Üniversitesi
İstanbul
1093 okur puanı
Kasım 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Biz insanların hassas kısmındanız.
Yeri gelir dünyayı bile sırtımızda taşıyabilecekken
Kimi zaman bir kelebek yükü bile
yüreğimize ağır gelir.
Bu yüzden gün yüzüne çıkmayışımız
Bu yüzden sesimizi içimize atıp,
yankısında durulmamız
Bu yüzden yorgunluklardan kaçıp,
sessizliğin dinginliğinde yaşamamız.
Hep bu yüzden
Bu yüzden yüreğimizi her şeyden
uzak tutmamız.
Sızılarımızdan cümleler geliştirmeyi,
acılardan anlamlar çıkarmayı ve
ayrıntılardan hayatlar üretmeyi beceremiyoruz.
Hissiz değiliz,merhametsiz hiç değil.
Sadece bu çağa denk gelmenin
neticesinde duygularımızı saklar olduk,
yeni bir insan tanımanın verdiği yükü
taşıyacak takatimiz yok.
Sanki;tek bir hakkımız var da,
bir tek O mutluluğu bekliyormuşuz gibi..
Gerisi yorucu,gerisi üzücü,gerisi fani..
Okur Takip Önerileri
Hani,çok güçlü bir akıntıya karşı yüzmeye çalışırken birden vazgeçip kendini akıntıya bırakırsın ya,öyle bir şeydi işte.
Gönlüm yığın yığın hasret yüklüdür
İçimde tarifsiz keder saklıdır
Sökemezsin yaralarım köklüdür
Merhem sürüp,sargı sarma boşuna.
Dost yolları nakışlandı kanımdan
Sevdiklerim vergi keser canımdan
Sükûta muhtacım,ayrıl yanımdan
İncitip günaha girme boşuna.
Kelimeler de mevsimler gibidir;
Kimisi üşütür,kimisi yakar.
