ciceklerin actigi mevsimde, senin kollarina yaslanan ve cicekler kadar guzel kokan bir vucutla uzak su kenarlarinda oturmak ve opusmek, yoruluncaya kadar opusmek hos seydir...
Seni gordugu zaman zalimce basini ceviren magrur bir dilberin kapisi onunde ve ay isigi altinda sabaha kadar dolasmak, bunu candan aglayarak arkadaslara anlatmak, soz aramizda gene hos seydir.
Fakat sevgili bir vucutta bulunmayan bir seyi kendisinde tasimaya tahammul etmeyerek onu koparip atabilmek, iste adasim, yalniz bu sevmektir.