"Bazen hiç kimseyi anlamıyorum, çok çabuk değişiyorlar. Bir gün önce can ciğer iken sonraki gün düşmanım gibi davranıyorlar. Düşünüyorum, hata bende mi diye. Acaba karşıdaki insanı üzecek bir davranışta bulundum da bu yüzden mi soğuk davranıyor diye. Fakat aklım hiçbir şeyi kabulenmek istemiyor. Bazı insanlar hayatımızı iyi etkiler, bazıları ise kötü etkiler bırakır. İnsanların kalbini kırmamaya özen göstersem bile onları zorla hayatımda tutamam. Kendilerini ne kadar sevsem bile gitmeleri daha doğrudur belki de. Birkaç ay sonra da gidebilirlerdi. Daha zor toparlanırdım belki de. Aylar sonra arkama baktığımda neden saatlerce üzülüp ağladığımı anlamayacağımıda biliyorum. Fakat ben kendisine değil, anılarımıza ve gelecekteki hayallerimize üzülüyorum."
Bir zamanlar çok fazla mal mülk zenginlik şans şöhret yani herkes gibi benim de böyle şeylere merakım vardı ama bir süre sonra anladım ki dünyanın en zengin insanı da olsan sahip olamayacağın tek şey sevgidir paranla alamazsın Ağlamayacaksın yani bunu kabullendim önceleri zenginliğin peşinde koştum az çok kazandım sonraları sevginin peşinde koştum ama hiç kazanamadım en büyük servet sevgidir en büyük servet sevgidir biri gerçekten sevdiği zaman aç da olsan çıplak da olsan mutlusun ama sevilmediğin zaman tıkabasa da Doysan üst üste de giysen mutsuzsun ve çok zoruma gidiyor insanların birbirinin kıymetini bilme işi bir zamanlar ben kimseyi yarı yolda bırakmam diye güven veren bir cümle vardı ama birde şimdiye baksanıza terk etmek yarı yolda bırakmak bir güç bir marifet oldu insanlar birbirine bununla güç gösterisi yapar oldu herkes birbirinin canını hiç acımadan düşünmeden acıtıyor ama unutuyorlar ölüm var ölüm dün kalbini kırdıgn birini yarın özür dilemek için bulamazsın ben anlamıyorum insanlar vicdan azabıyla yaşamayı nasıl göze alıyorlar 
Yıllarca tuhaf huylarınla uğraştım sana zarar verenleri değiştirmene yardım ettim, zararsız olanları benimsedim senin bi parçan olarak kabul ettim. En kötü zamanlarında yanında oldum ve bunları yaparken hiç yapmak zorunda olduğum için ya da bir gün karşılığını alırım diye düşüdüğüm için yapmadım, yapmam gerektiğine inandığım için yaptım. Bunları yaparken kendimi ne kadar yorduğumu da çok uzun zaman görmedin, daha yeni kıymet bilir gibi oluyor derken her seferinde en ufak pürüzde azarlanan, tek bırakılmakla cezalandırılan yine ben oluyorum ve artık kaldıramıyorum. Herkese gösterdiğin nezaketi benden esirgeme nedenini de anlamıyorum. Üstelik böyle hissettiğim için yine ben suçlu oluyorum. Üzülmemi en çok istemeyecek insan nasıl en çok üzen insan olabilir ? Gitmez, yarın alırım gönlünü, unutur darıldığını sanıyorsan, evet unutuyorum ama o his gitmiyor. Bir kere gülümsedim diye moralim düzelmiyor. Bırakıp gitmekle tehdit etmem ama yarın ölmeyeceğime söz veremem. Ben kimseyi hele ki seni asla kırmam, kırdıysam da bilmeden fark ettiğim an telafi ederim. Ama ben kendi kendime senin kırdığını telafi etmeye çalışıyorum. Hiç tanımadığın insanlara davrandığın kadar hassas davransan hatta beni de hiç tanımıyomuş gibi davransan diyorum bazen. Herkes sığıyor dünyana, sığdırıyorsun ama ben o dünyaya dar geliyorum, bulduğum küçük çatlaklara girmekle yetiniyorum ama çatlaktaki yerime bile göz dikiliyor.
Pripyat_Oğuz Han Ayaz.
Ben mi? Burda bedenim zarara uğradı belki ama ruhuma iyi geldi. Bende insanlardan kaçıp buralara geldim. Ne bileyim! Uyumlanamıyorum. Aynı nefesi alamıyor gibiyim! Ya da aynı çerçeveden bakamiyor gibiyim. Zarar görüyorum, bu yüzden savunsam zarar vermekten korkuyorum. Zekâmı sorsan başka türlü savunmaya pek yetmiyor sanırım. Başka türlü derken, işte stratejik ilişki, uygun anlardaki iftiralar, destek toplamalar. Ne bileyim; hiç kabilem olmadı benim! Kabileye girmek istesem onlar almadı. Kabilede olsam ya onlar çıkardı yada ben kaçtım. Ne bileyim! Hayvanlar gibi de değilim. Kendi alanını sınırını belirleyip korumak için savaşan bir aslan gibi de değilim. Ayrıca ne gerek var, anlamıyorum. Benim şu kafam bir türlü alamıyor. Ya ne gerek var. Bu alan belirlemelere,savaşa, gürültüye, sahip olmalara falan. Çocukları neden bu şekilde büyütüyoruz? Bu şekilde öğretmeyi nereden öğrendik? Neden bu kadar nefret yüklüyoruz, neden korkutuyoruz, neden ya bu acımasızlık? Neden ya, niçin öldürüyoruz. Ölüyoruz.. Fiziken ve ruhen öldürüyoruz sağ bırakmıyoruz, yok ediyoruz. Dinlemeyi geçtim, kimseyi konuşturmuyoruz. Neden herkesi kalıplaştırıyoruz. Hep seneryo, hep intikam.
Çok çok acı gerçekler
True Detective dizisinden
Sizi hiç ilgilendiriyor mu bilmiyorum ama ben dünyanın bu kadar kalabalık olmasından çok sıkıldım. Farkında mısınız, birileri hiçbirşey yapmadan istihkakımızı çalıyor ve buna ‘dur’ diyemiyoruz. Dediğimiz anda ‘uyumsuz, kafadan kontak, deli, çıldırmış, düzene başkaldıran’ ilan ediliyoruz. Peki ne yapmalı sorusunun bir
Hiç anlamıyorum, birini kalbin çarparcasına sevmeyi. Kimseyi sevmedim demek istemiyorum. Kimseyi o kadar sevmedim gerçi. Kalbimin çarptığı zamanlar hep kötü şeyler olduğu zamanlar. Utandığımda, öfkelendiğimde, yüz metre koşmadan önce... Hep kötü zamanlarda. Gerçekten sevdiğimde tam aksine kalbim yavaşlıyor gibi, sanki özgür kalmışım gibi. Sanki ilk kez kalbimde endişe yokmuş gibi. Ben tuhafım galiba.
- My Liberation Notes
Tekrar paylaşır mısınız?
Merve unutamadığın çocuk bana "güzelsin" dedi diye arkamdan gıybet yapan, ondan sonra "orospu" diyen sen değil miydin? Hakaret eden ben mi oldum şimdi? Çocuğu elde edebilmek için intihar ediyorum klişelerine giren sen değil miydin? Başka hesablar açıp ağzımı aramaya çalışan sen değil miydin? Kaç yıl geçmiş üzerinden, salmıyorsun da? Çocukla sevgili oldum diye arkadaşlarını alıp linçlemeye başlamadın mı? Çocuk bir kere seni hiç sevmemiş tamam mı? Bunun suçlusu ben değilim! Beni bu ergence tavırlarınla uğraştırma olur mu?
Merve ben senin arkadaşlarının ergence tavırlarıyla uğraşmak zorunda değilim. Kendimi paylaşmakta cesaretli olmam kimseyi gram ilgilendirmez. Bu arada iyice b!kunu çıkardınız. Ne kadar meraklısınız beni kötülemeye ya? Yok "orospuymuşum", işte "çok çirkinsin" bilmem ne? Dayılara görünmek için çabaladığımı nereden çıkardınız? Dayılar yüzünden zaten kendi profilimi ve ismime kadar her şeyimi değiştirdim. Rahatsız eden bir Allah'ın kulu da yok? Yani boş linçlerle vakit kaybı yapmayın:)
Bu uygulama da kendi resimlerini paylaşan tek insan ben değilim. Birçok insan arasında sadece beni görüp anında linçleme çabasına girmenizi anlamıyorum? Al şu pis zihniyetini ve arkadaşlarını s.ktirin gidin! Ben gerizekalılarla uğraşma vakfı değilim:)
Saygılar 1k Ailesi Şimdiden Teşekkürler♡
“Sakın aşık olmayın”
Bana neden zamanında ümit verdin? Neden hayatıma dahil olmak istedin evet belkide önce ben bunu istedim ama bunu kabul edip etmemek senin elindeydi.
Hayatımda bütün benliğimle hareket ettiğim bütün enerjimi akıttığım tek kişiydin . Bunu yapıp yapmamakta bana bağlıydı buna zorunda değildin de diyebilirisin ama seni sevdiğim