"Birçokları zengin olunca sefil olmaktan kurtulmuşlardır ama başka bir sefaletin içine düşmüşlerdir." Hiç şaşmam bu işe. Kusur olaylarda değil, düpedüz bizim ruhumuzda. Fakirliği bize katlanılmaz kılan şey, zenginliği de çekilmez hale koyar. Değil mi ki hastayı tahta bir döşekte de yatırsan, altın bir döşekte de, hiçbir şey değişmez - onu nereye götürürsen götür, hastalığını da birlikte götürecektir- tıpkı öyle, hasta bir ruh, zenginlik ya da fakirlik içinde de olsa da, derdi hep onun ardından gidecektir.