Özledim...
Bana iyi davranmanı, benimle sohbet etmeni, benimle her şeyi konuşmanı, beni aradığın günleri, bana değer verdiğin günleri, gülüşünü sevgilim, gülüşünü. Çok özledim. Tüm dünya karşımda dahi olsa bana gülümseyip, yanımda durduğun günleri özledim. Tanıyamıyorum ki şimdi seni. Çok farklısın, sadece bana karşı mı değiştin bilmiyorum. Seni değil, ilk tanıdığım seni özlüyorum. Keşke hiç ilerlemeseydik. Sadece bir birimizi tanıdığımıza memnun olup, öylece kalsaydık. Biliyorum, bu daha zor olurdu belki benim için. Ama kurtulurdum o dipsiz kuyudan. Çünkü sevilmiyor olmanın çaresizliğinden sağ çıkarmış da herkes, sevildim sanmanın düşüşünden kurtulamazmış..