"Aylardır yoldaymış gibi hissediyordum kendimi. İçimde kavimler yer değiştirmişti. Hem hiçbir şey zerrece değişmemiş hem de her şey ebediyen farklılaşmış gibiydi. Bu yolculuğa boşuna çıkmadığımı biliyordum. Varacağım son bir yana, yol bana hediyelerini çoktan vermişti. Biraz mutluluk, biraz keder, biraz öfke, biraz pişmanlık doluydum. Hayatta olmanın işareti saydım hepsini. Bazı şeylerin yerini hatırlamak, varlıklarına inanmayı kolaylaştırıyor. Mesela kalbin, mesela acının, mesela sevincin, mesela kendi kendimin."
Dokunmadan, Nermin Yıldırım
Yıllar geçmiş, hiçbir şey değişmemiş..
Ooooh, kolay iş, ben milliyetçiyim, diye sabahtan akşama kadar bağır, bu milleti sömürenlerle birleş, sonra vatansever ol.
yine beğenilmeyecek gibi ama bakalım hocam
Aşık oldukları halde okullarına, işlerine giden, sanki hiçbir şey değişmemiş gibi davranan insanlardan hep iğrenmişimdir. Midemi bulandırır vasat sevgililer. Tabii aslında onları da anlamak gerek! Ait oldukları burjuva sınıfının bir gereği olarak kontrolsüz hareketin en büyük düşmanı olmaya mecbur bırakılmışlardır. Kontrolsüzlük, anormal farklılık, bütün bunlar korkutucu gelir burjuvaya.
Aşık oldukları halde okullarına, işlerine giden, sanki hiçbir şey değişmemiş gibi davranan insanlardan hep iğrenmişimdir. Midemi bulandırır vasat sevgililer. Tabii aslında onları da anlamak gerek! Ait oldukları burjuva sınıfının bir gereği olarak kontrolsüz hareketin en büyük düşmanı olmaya mecbur bırakılmışlardır. Kontrolsüzlük, anormal farklılık, bütün bunlar korkutucu gelir burjuvaya