Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Bir sefer mutfakta tencere tava arasında ağlarken görmüştüm onu. Alakasız yerlerde ıstırap çekmek ıstırabı ikiye katlar. Bir mezar başında ağlamak çok daha makuldur, kimse neden diye sormaz.
Reklam
"Kendimi bu dünyaya ait hissetmiyorum tek hikâyem bu."
"Kendimi bu dünyaya ait hissetmiyorum, tek hikâyem bu.."
İncindim. Öfkelendim. Ama çoğu kez gülüp geçmeye çalıştım.
Reklam
Bu, bu ne büyük nimettir bu. Babası hala hayatta olanlar ne şanslı.
Mesele babamla baş başa kalabilme meselesiydi. ... Babamın hikayesi olsun bu. Babamla ava giden küçük benim hikayem olsun.
Bir gün öyle bir dil gelişecek ki tek laf etmeye ge­rek kalmayacak. Herkesin yüzünden anlaşılacak ne demek is­tediği.
Şu üstünde tepinip durduğumuz dünyada bir avuç anlayışlı insan kaldı, her şe­ye çocukça inanmaya hazır bir avuç dürüst insan, o insanla­rı da kandırmanın, kendimize benzetmenin yollarını arıyo­ruz.
"Tanrım," dedim. "Bana Konfüçyüs'ün istediğinin tam tersini ver. Bana kitap dolu bir bahçeyle çiçek dolu bir ev ver. Sevgili istemez. Arkadaş istemez. Para istemez. Adalet istemez. Başka bir bok istemez.
Reklam
Mutlu olmak için bir sürü faktörün bir araya gelmesi gerekir. Mutsuzluk için tek neden yeter.
Sayfa 132 - İletişim Yayınları, 13. Baskı, 2021Kitabı okudu
Bir insanın tam manasıyla ölmesi için onu hatırlayan hiç kimsenin kalmaması gerekir.
Sayfa 125 - İletişim Yayınları, 13. Baskı, 2021Kitabı okudu
Şimdi düşündüğümde anlıyorum ki bir yetişkinin bir çocuğa sorabileceği en anlamsız soru “Büyüdüğünde ne olmak istiyorsun?” sorusudur. Sanki büyümek bir yerde nihayete eren bir şeydir. Sanki bir noktada bir şey olursun ve bu bir sondur.
İnsan babasını seçemez. İnsan ailesini seçe­mez. İnsan onlar yüzünden çekeceği acıları da seçemez. As­lında insan hiçbir şeyi seçemez ama seçemedikleri arasında en çok bunlar üzer onu. O yüzden en iyisi unutmak ve çekip gitmektir.
Sayfa 168Kitabı okudu
İnsan iradesine hayranım. İradeli insan yirmi se­ne çalışıp bir ev alır ve sonra o evin yirmi saniyede yıkıldı­ğını görür. Her şeyini kaybetmiştir ama pes etmez, yirmi yı­lının boşa geçtiğini anlamıştır ama bunu kimseye çaktır­maz. Sonra cebinde taksi parası bile kalmadığından bir bay­ram arifesinde otogara valiz taşımak zorunda kalıp kalp kri­zi geçirir. Hastaneye götürürler ama hastanede yeterli teçhi­zat yoktur. İradeli insanı bir ambulansa koyup başka bir has­taneye gönderirler. Ama başka iradeli orospu çocuğu insan­lar ambulansa yol vermezler ve o iradeli insan hastaneye va­ramadan trafikte ölür. Ambulansın sirenleri iradeli insan öl­memiş gibi çalmaya devam eder bir süre daha. Sirenler ça­larken iradeli insanın kafasından geçen son düşünce de 'Ben nerede yanlış yaptım,' olur. İşte sana babamın ve insan ira­desinin hikayesi.
1.500 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.