Bir gün bütün yeryüzü Hiroşima!... Haritadan siliniriz demişti.
Şu yüzyılın bize, insanlığa armağan ettiği şeylere bakın; iki dünya savaşı, sayılmayacak kadar çok bölgesel savaş ve katliam, sayılmayacak kadar çok -diğer halk, kültürel gruplara karşı savaşların neden olduğu- açlık, kıtlık, sürgün, göç, Pogrom, Auschwitz, Hiroşima, Nagazaki, Sibirya, Lubyinka, Halepçe ve daha neler neler_ Sanki dünya, dünya değil bir ölüm tarlası, ölüm üreten, ölüm saçan bir makine.
Gece durgun, sessiz. Ama hepimiz, kafalarımızın bahçelerinde öten baykuşları duymaktayız.
Sadece onurlu insanları anmak yeterli olmaz mı? Bu insanların azınlık olduğu doğrudur. Dahası hep azınlık olarak kalacaklar. Ama ben burada, azınlığa katılmaya yönelik bir çağrı olduğunu anlıyorum. Çünkü dünya kötü bir durumda ve her birimiz elinden geleni yapmadığı sürece her şey daha da kötüye gidecek.
Bu nedenle uyanık olalım; iki anlamda uyanık olalım:
Auschwitz'den (toplama kampı) bu yana insanın ne yapabileceğini biliyoruz.
Hiroşima'dan bu yana da neyin tehlikede olduğunu biliyoruz.
Hiroşima' da öleli
saçlarım tutuştu önce,
gözlerim yandı kavruldu.
bir avuç kül oluverdim,
külüm havaya savruldu.
Sayfa 64Kitabı okudu
Teknolojiyi tümüyle yermek, tuzdan arındırılmış deniz suyu ile yeşeren bahçeleri görmezlikten gelmektir. Onu gözü kapalı övmek ise Hiroşima'yı unutmak demektir.
Sayfa 156Kitabı okudu
