Ayy Refet. İçim şişti yemin ederim. Başlarda Çalıkuşu gibi bir şey okuyacağım sandım heyecanlandım, önsözde o tarz bir şey okumuştum. Sonra anladım ki sayfalar ilerledikçe konu yerinde sayıyor ve sayacak. Sürekli yokluk, zorluk, hastalık, iyi insanlar, kötü insanlar ve kendi çabalarıyla hayata tutunmaya çalışan bir anne-kız. Şu hayatta görüp görebileceğim ne acı kaldı demeye korkan bir insan olarak kitabı okurken ruhum daraldı. Dönem şartları çok iyi işlenmiş, duygular ve hisler muazzam işlenmiş ama konusu olmamış. Bir yere varacak mı diye beklerken kitap bitti.
*
Konusunu sevemedim ama yazarı çok sevdim. Zamanında Halide Edip'in gölgesinde kalmış olsa da gönlümde onunla aynı seviyede yer edindi.