Şubat 1992'de Ermeni ayrılıkçı güçlerin ele geçirdiği Azerbaycan'ın Hocalı kentinde çoğu kadın ve çocuk binden fazla kişi katledildi. Ermeni birlikleri 1992'de daha sonra Şuşa'yı işgal etti, 927 kütüphane ile 22 müzeye saldırdı. Sonuçta aralarında çok eski felsefe ve müzik makaleleri ile aralarında 40 bin nadir kitabın da olduğu 4,6 milyon kitap yok oldu.
Sayfa 268Kitabı okudu
Koskoca bir yaz bitti,
hâlâ çocukları öldürüyorlar.
İcazet almadığım her kelime
tanımlamaktan yoksun kaldığım
sonsuzluğa nokta koyan her nesne, çocuklarımın oluk oluk kanını akıtıyor. Önce çocuklardan başladılar öldürmeye, Bir adam tutturdu umudun şerefine ay doğarken tutturdu yanık bir türkü. Evvela adamın sazından başladılar parçalamaya...
Ürkün ayaklanmasında yaktılar masum çocukları. Mamasını yemekten yoksun bebekler, Taliban'a destek verdi diye öldürüldü Afganistan'da.
Gazze'de doğan çocuk,
uyandığı gibi uğurlandı sonsuz hayata. Huzurla ölemedi İri, yosun yeşili gözleriyle insanı sarıp sarmalayan son gülüşleriyle
kıvranarak teslim etti ruhunu ceylanlar.
Hocalı'ya geldiler sonra Monte Melkonyan seslendi:
"Ermenilerin intikam vakti" Avucumun içini doldurmayacak başlarına dipçiklerle vuruldu evlatlarımın. General Ratko Mladiç gözlerine baktı nohut tanesi burnuna baktı Bosnalı çocuğun. Gözünü kırpmadan çekti tetiği.
Elleri titremeden.
Acımadı
acımazlar
zalimin yanında saf tutanlar.
Kış geliyor hâlbuki
ızdırap çeker ruhum yine de.
Çocuklardan başlayacaklar yine.
Kan gölünde yıkayacaklar.
Siyah, beyaz ayırmadan kanla yıkayacaklar. Yaz başladı öldürdüler,
kış başlasın öldürecekler.
Hocalı Katliamı -Azerbaycan
Ermeni askerleri, 1915 yılında tıpkı dedeleri gibi, soysuzca hamile kadınların karnını deşmişlerdir.Bu akıl almaz hadise bize Ermeniler'in hep fırsat kollayan ve masuma acımayan, vicdan mefhumundan yoksun bir millet olduğunu kanıtlar niteliktedir.
Sayfa 2
Osmanlı Devleti, Ermenileri hak ve adalet konusunda ayırmazken, maalesef ki Ermeniler dolduruluşa gelerek o dönemde Türkler'e ihanet edip onları katletmiş, Hocalı Katliamı ile de kanlarında değişmeyecek bir nankörlük ve bozukluk olduğunu bizlere göstermişlerdir.
Sayfa 2
Bu da bir faciadır: çocuklukları öldü, yakınlarının hepsi mahvedildi, kendileri ise yaşıyorlar. Bu daha dehşetli bir facia değil mi? Hocalı çocukları ile görüştükten sonra o kanaate vardım ki, bu çocukların öz geçmişlerindeki "çocukluk" sayfası hep boş kalacak. Şimdi boylu poslu bu delikanlılar "ölmüş olan çocukluğu hatırlamaya zorlanıyorlar".
Karabağ, Hocalı Katliamı 26 Şubat 1992 (Unutma!!!)
Komünizmin ölümü de varlığı gibi uğursuz oldu. Sovyet Cumhuriyetleri bağımsızlıklarına kavuştular ama otorite boşluğu ve kararsızlık bölgeyi tehdit etmeye başladı. Ermenilerin Karabağ’daki Azerilere karşı giriştiği katliâm, huylunun huyundan vazgeçmediğini bir kez daha gösterdi.
Sayfa 8 - Cedit NeşriyatKitabı okudu
Televizyon yok, radyo yok, çok bunaltıcı bir durum söz konusuydu. O dönemlerde Hocalı bana 1941-1945 Sovyet-Alman Savaşı yıllarını hatırlatıyordu. Savaş filmlerini hep TV’lerde seyrediyorduk. O filmlerde gördüğümüz köy ahalisinin korku içerisinde yaşaması, açlık, soğuk, donlu hava, insanların yüzündeki keder ve gam, şimdi bizim Hocalı’da ortaya çıkmıştı.
Sayfa 33Kitabı okudu
Tarih boyunca katledilen bütün çocuklara yazdığım şiirim.
Koskoca bir yaz bitti
Hâlâ çocukları öldürüyorlar
İcazet almadığım her kelime,
Tanımlamaktan yoksun kaldığım
sonsuzluğa nokta koyan her nesne
çocuklarımın oluk oluk kanını akıtıyor.
Önce çocuklardan başladılar öldürmeye
Bir adam tutturdu umudun şerefine
Ay doğarken tutturdu yanık bir türkü
Evvela adamın sazından başladılar parçalamaya
Ürkün
Sayfa 11Kitabı okudu
25 Şubat 1992'de bütün silahlar susmuş, etraf sessizliğe bürünmüştü. Kimse sığınma odalarına inmemiş herkes kendi evinde kalmıştı. O karanlıkta atılan toplar, roketler adeta bir yıldız yağmuru gibi üzerimize düşüyordu. Hepimiz sığınaklara indik. Bir iki saat kadar sığınaklarda kaldık kalmadık derken, kapımız çalındı. Gelen adam bize ‘Durmayın,
Seyyid Mübariz İBRAHİMOV
Bir gün Karabağ da çiçekler yeniden açacak. Hocalı da Şuşa da Laçin de çocuklarımız top oynayacak. Kelbecer de Ağdere de Ağdam Cebrayil Fizuli Gurbadlı Zengilan ın her birinde halkımız yeniden olacak. O topraklar tekrar bizim olacak.
Oldu ama sen görmedin güzel Şehit sen gibi yürekliler sayesinde oldu.
Kut bulasın, ün salasın, namınla var olasın.
Selam sana hücrelerde benzi solan genç
Selam sana ey yolları heba olan genç
İstikbal’in gitti diye yaslanma sakın
İstikbal’in değin ruhun Tanrı’ya yakın.
Sayfa 192Kitabı okudu
Takdimden kesitler..
"
Terane Vahid, 1971 Laçin doğumludur. O tarihte La çin'de doğmuş olmanın en büyük anlamı, Karabağın işgalinin ve Hocalı soykırımının gerçekleştiği tarihte 20 yaşında olmak ve evini barkını terk etmek zorunda kalmaktır. Artık geçmişte kalmış bir tabirle o, bir "kaçkın" dir. Belki bir gece yarısı, belki sabaha karşı yani günün herhangi bir vaktinde yayan yapıldak yola düşen, eviyle, eşyasıyla, hatıralarıyla, atalarının mezarlanıyla vedalaşamayan binlerce insandan biridir.
Belki de onların kaderi toplanıp büyük bir yük olarak gelip Terane Vahid'in omuzlarına binmiştir.
Yazar olmak, böyle zamanlar tam da bu demek değil midir?
Qaçırdılar!.. Qaranlıqda nəyəsə ilişə-ilişə, büdrəyə-büdrəyə qaçırdılar...
Sayfa 52 - Elgün nəşr-çap eviKitabı okudu
"Hocalı" dinmeyen çığlık bitmeyen acımız
Bugün Türk ocağında bir matem havası var.
Azerbaycanlıların tazelenen yası var..
Tarih yazar batının alçak yüzünü,
Bosna'da, Karabağ'da, hocalı köyünü.
Doğu Türkistan'da Çin'in alçak zulmünü,
Görmezden gelme gâvur sanırlar seni.
Halep'te Şam'da sarıldı abisine çocuk,
Kimi baktı görmedi kimine mavi boncuk,
Ameliyatın da ayet sure oldu narkozu
Ben başım dedi kendinden olanı vurdu.
Kerbela'nın şehidine bitmeden yası,
Bağdat'tan kerkük'ten geldi naaşı,
Amerika'nın pis eli İngiliz'in uşağı
Çıktı sırıttı, ben yapmadım dedi.
Sayfa 37Kitabı okudu
