Rosemary Gordon'un kaburgalarını sıktı gene - şaşılacak derecede güçlüydü -, kaşlarını çattı, bir annenin koşulsuz sevdiği yaramaz çocuğa bakan gözleriyle inceledi.
"Ne aptalım ben!" dedi Rosemary
"Ne bakımdan?
" Çünkü senden hoşlanıyorum".
"Benden hoşlanıyor musun?"
"Elbette biliyorsun hoşlandığımı. Sana hayranım. Aptallık işte".