Hüseyin İmaç
@huseyinimacc
Kimse temizim demesin, kimse bütün bir ülke odun taşıdı behçet'in yangınına..
Öğrenci
sosyal hizmetler okuyorum
siirt
6 Kasım 1996
66 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Ve aşk bizi doğuran annemizdir. Ve şiir tek kalemizdir bizim. Her şey bu dünyada olur bir gün mezarlarda yalnız yatarız.
İnsan azgınlaştı, insan insanlıktan çıktı, bundan sonra biz iflah olur muyuz? Bundan sonra herkes kendini düşünüyor. Eskiden bir tek insanın tırnağına taş değse, bir oymağın, bir aşiretin, bütün şu dünyadaki insanların yüreğine değmiş gibi olur, herkesin yüreği sızlardı. Şimdi ya, şimdi herkes birbirisinin ölüsüne basıp geçiyor, basıp geçiyor, basıp geçiyor.
Hürü hatun, hürü hatun," diye anacık Sultan elini onun omuzuna koydu, "benim de, bu ocağında, hiçbir kerameti yok keramet toprakta, ağaçta, suda, insanlarda, böceklerde kuşlarda...iyi bak şunlara..."önündeki raftan koyu kırmızı bir şişe aldı, kapağını açtı, kokladı. Ortalığa hürü ananın hiçbir zaman duymadığı, insanın içini okşayan incecik bir koku yayıldı."işte bütün keramet bunda kırk yıldır ben bu işi iyi anladım. Keramet sende bende değil, keramet toprakta, insanlıkta."
Okur Takip Önerileri
Esaret de yıkılmışlıktır, esir insanın dili kilitli, elleri zincirlidir, ne anlatabilir, ne de ahvalini yazabilir.
Bu kanlı Mezopotamya'nin esareti niçin bu kadar sonsuz,derin ve köklüdür? Niçin Mezopotamya insanı her zaman gaddar darbelerle yıkılıyor? Esaret niçin bu kadar sonsuzdur burada?
Kuşkusuz biliyorum, baskı altındaki çaresiz insan, yanan ağaç kütüğüne benzer, zararı önce kendine verir.
Adaleti çökmüş bir milleti yok olmaktan kimse kurtaramaz.
İnsan her şeyden kurtulur da içindeki kurttan kurtulamazsın."
Demir çemberlerle sarmışlar her bir yanımızı, yalanla, dolanla bunlarla nasıl başa çıkarız ki..
Gülin neden dikenleri var diye düşünüp kahrolacağımıza, dikenlerin içinde gül yetişiyor diye sevinmeliyiz."
Dünyanın en iyi davranışı, en kutsal güzelliği, insanın insana cömert bir sevgiyle yaklaşımıdır. Dünyada. her iyilik unutulur, unutulmaz ya da unutulur diyelim, hiçbir zaman,hiçbir insanın unutamayacağı bir güzellik var, o da bir insanın bir insandan gördüğü yürekten bir sevgidir."
Savaşı biliyorum evladım. Yalnız insanlar değil atlar, cümle mahlukat, kurt kuş, börtü böcek kelebekler, arılar, ağaçlar, hava su, su da kırma uğruyor."
İnsanoğlu güzelliğe böylesine hayran kalabiliyorsa, bu savaş ne, bu birbirlerini yeme, aşağılama, bu akan suya, uçan kuşa, yaprağın üstüne konmuş kelebeğe bu düşmanlık niye?
Yakında çok aç, çok hasta, çok deli, çok çıplak, çok insanlıktan çıkmış, bin kez Ateş, ölüm çemberinden geçmiş insan göreceğiz.. bugünleri çok arayacağız.
Biliyor ki rüzgâr ve doğanın stranlarıyla düşecekler toprağa.
bu stranlar kefenleri olacak ve saracak onları.
