Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Göktuğ Onur Aydoğdu

Onun da çok üstüne varmıştım, herkese yaptığım gibi. Benim de hiç kimseyle olmak istemediğim anlar yok muydu? İçimden ona hak verdim, kendime yükledim suçu her zaman olduğu gibi. Birini yeni tanıyınca, nefes aldırmadan yükleniyordum üstüne. Herkes benim gibi buhranlı degildi...
Sayfa 100Kitabı okudu
Reklam
...Her zaman birisi sizden önce davranır. Oysa gelip geçici biridir bu. Sinemada, sizden önce son boş koltuğu alan kör bir yabancı...
Daha çok var, daha çok idare eder. Parmaklarıyla yaşını hesapladı. Aptal gibi hissiz bir maske takarsan yüzüne, o zaman hep genç görünürsün.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
'Hayır dostum. Ben, en acıklı anlarda bile güldürücü sözler bulabilen bir insanım. Kendime acımam yoktur.'
O, ömrü oyuncak hep acele etmiştir hep de geç kalmıştır. Sürekli bir panik vardır hayatında. Bir kitap okur, bir komedi seyreder, yorulur. Birileriyle birlikte olur, derdini anlatamaz, telaşlanır ve incinir.
Reklam
Yalnız evcilleştirdiğin şeyleri tanıyabilirsin, dedi tilki. İnsanların tanımaya ayıracak zamanları yok artık. Aldıklarını hazır alıyorlar dükkanlardan. Ama dost satan dükkanlar olmadığı için dostsuz kalıyorlar. Dost istiyorsan beni evcilleştir işte...
Alışkın olmadıkları yeni bilgiler sunarsan aptallara, sana bilge değil, işe yaramaz yaftasını yapıştırırlar. Kendilerini bir şey sananlardan üstün olduğun anlaşılırsa, kimseye yaranamazsın.
Bu çocuğun bütün hayatını bilmiyoruz Kenan. Bizimle yaşamadığı bir yönü var hayatının: kimseyle yaşamadığı bir yönü. Yalnız, bilemiyoruz neyi yaşamadığını.
Sayfa 316Kitabı okudu
Bu akşam anladım ki, bir insan diğer bir insana bazen hayata bağlandığından çok daha kuvvetli bağlarla sarılabilirmiş.
Sayfa 128Kitabı okudu
Onun bana böyle yapmaya ne hakkı vardı? Senelerden beri, boşluğunu apaçık görmeden, şöyle böyle bir ömür sürmüş, insanlardan kaçsam bile, bunu tabiatımın acayipliğine vermiş, sürüklenip gitmiştim, fakat beni memnun edecek hayat hakkında da bir fikrim yoktu.
Sayfa 122Kitabı okudu
Reklam
Öğleye doğru sıkıntımın azaldığını ve hayatı biraz pembe gormeye başladığımı fatk etim. Kendimi ne kadar manasız şeylerle üzdüğümü anlıyor, bütün kabahati hayalperestliğimde, kendi içime kapanıp kuruntu yapmamda buluyordum. Fakat artık değişecektim.
Hayatta hiçbir zaman kafamızdaki kadar harikulade şeyler olmayacağını henüz idrak etmemiştim.
...Bundan sonra aradaki buzu çözmeye, bu insanların birbirlerine karşı duydukları müthiş yabancılığı gidermeye imkan yoktu. İnsanlar birbirlerini tanımanın ne kadar güç olduğunu bildikleri için bu zahmetli işe teşebbüs etmektense, körler gibi rastgele dolaşmayı ve ancak çarpıştıkça birbirlerinin mevcudiyetinden haberdar olmayı tercih ediyorlar.
"Ben yok olduğumda ne olacak? Hiçbir şey! Yok olduğumda nerede olacağım. Sakın ölüm dedikleri? Olmaz öyle şey, istemiyorum!"
Geri16
104 öğeden 91 ile 104 arasındakiler gösteriliyor.