İçinde bulunduğum insanlara ve davalara kendimi ilk defa işte o gün yabancı hissettim. Bu duygu neden doğdu bilmiyorum. Bu his, belki de biraz yorgunluğun, biraz aşağılık duygusunun karıştığı bir iç ezikliğiydi. Fakat muhakkak ki, gördüğüm ve dinlediğim şeyler, benim idrak ufkumu aşıyordu. Yahut öyle değildi de, içimdeki his sadece bir kıskançlıktan ibaretti. Evet, belki bir kıskançlık!..
Çünkü bizim gençlik ideallerimizin o kadar benimsediği ülkelerin, halkların, yani bizim şu gençlik ülkümüz olan, bize vadedilmiş saydığımız, ana yurdumuz Turan'ın kaderi, öyle sanıyorum ki bugün, burada belli oluyordu.
İçimdeki ezginlik bu yenilgi ve gizli kıskançlıktan gelmese bile, muhakkak ki bu dava içinde benim yerim her halde, örneğin şu sergi sarayında konuşan Rus delikanlısının yeri değildi. O, Amerikalaşılacak, Amerika’ya yetişilecek ve Amerika geçilecekti!.. O, bu yarışın safkan bir yarış atıydı. Onun önünde aşacağı geniş ufuklar vardı. Doğru veya yanlış, muvaffak olacak veya olmayacak, ama bu rejim onun malıydı. Bu davalar onun davalarıydı. Belki buralarda, artık bir devlet kuruluyordu. Bu, onun devletiydi. O, bu rejim içinde yaşadıkça bu davalarla yoğurulacaktı. Ben ise nihayet, bir «kervana karışan»dım.
Evet, belki bir yarış karşısındaydık. Ama bu yarışta bizim atımız, galiba biraz halsiz, biraz bakımsızdı...
Yanıt bulmuş duanın hissi ya da iyiliğimin varlığı olan onun varlığını şu anda hissediyorum. Düşündüğüm şey oluyorum.
Artık olmak istediğim şey olduğumu hissediyorum. Bu his ya da farkındalık Tanrı' nın benim içimdeki eylemidir; bu yaratıcı güçtür. Yanıt bulan duanın neşesi için şükrediyorum ve "tamamlandığı" için sessizlikte dinleniyorum.
Sayfa 185Kitabı okudu
Fakat... fakat benim ne kabahatim var? Ben hangi fena maksadın kurbanıyım sanki? Hiç... Bir kere parasızlığın büsbütün tesirsiz olduğunu nasıl söylerim?.. Her şeyin başlangıcı o... Sonra içimdeki bu melun şeytan... Her şeyi imkansızlığı nispetinde bana cazip gösteren, beni olmayacak şeylerin hasretiyle kavuran bu korkunç his...
Sayfa 162Kitabı okudu
Hiçbir zaman hayatımda çiçeklerin açtığını hissetmemiştim. Nitekim benim içim bir bataklıktı ve bataklıkta pek çiçek açmazdı. Bu bataklık içimdeki tüm hisleri, iyi niyeti kendine çekmiş, öldürmüş ya da kirletmişti. Ruhumda intihar için eğitilen duygular haricinde hiçbir his yoktu. Melankoli ve hüsran dolu ruhumda iyi diye adlandıracağım yegâne his, kalbimin onun yanında teklemesiydi. Ona karşı tuhaftı kalbim. Bazen tekler, bazen hızlanır, bazen göğüs kafesimi yarıp içimden çıkmak isterdi. Bazen ise durup beni âdeta ölüme sürüklerdi.
Sayfa 119Kitabı okudu
Özgürlük / Liberty
Okulda defterime
Sırama ağaçlara
Yazarım adını
Okunmuş yapraklara
Bembeyaz sayfalara
Yazarım adını
Yaldızlı imgelere
Toplara tüfeklere
Bugün farkettim ki...sevemiyorum..
İçimdeki o çocuksu his tükenmiş bitmiş gibi,
Ve ben yapayalnızım...!
“Her şeyin başlangıcı o... Sonra içimdeki bu melun şeytan... Her şeyi imkansızlığı nispetinde bana cazip gösteren, beni olmayacak şeylerin hasretiyle kavuran bu korkunç his...”
Sayfa 144Kitabı okudu
