Bir votka hikayesi..
Her akşam içiyor musun diye soruyorlar bazıları;
-Evet her akşam içiyorum
-neden?
-depremi hatırlarsınız, kaçtık, sonra günler sonra eve döndük...
Fakat o gece evden yalınayak çıkıp, sabahın ilk ışığı ile dönüp baktığında evini yıkık görenler vardı; eşyaları, anıları, resimleri...
Yok olup gitmişti bir anda...
acı...
Yerin sallanmadığı fakat benim sarsıldığım bir deprem oldu bi kaç yıl önce; ölmeliydim o gün...
Ve neyse
Ve neyse
Ve neyse...
O günden beri bedenimin içinde ölü bir ruhun olduğunu kimse görmesin diye; gün boyu yırtınıp durduğum fakat nefes aldığım için olmak zorunda olduğum hayatta kalabilmek için;
Her akşam bişeyler ve votka ile sarhoşa bağlayıp bir ilaçla uyumak ve sabahında hiçbişey olmamış gibi;
saçmasapan bu hayatı devam ettirmek için içiyorum...
İçeceğim de...
Bi zaman daha böyle...
Sonra belki yaz gelir ve yavaşça düzelir hayat...
Yavaşça...
Saygılar alkolik canlar...
Canınız cehenneme dertsiz insanlar,