10/8 ️️️️
Herkese selamlar Hem bir seriyi bitirmiş olmaktan dolayı hem de kitapligimda okunacak kitapları azaltiyor olmaktan dolayı haklı bir gurur yaşıyorum #tanrılarvecanavarlar kitabi ikinci kitaba nazaran cok daha fazla hareketliydi. Amma velakin ne ikinci kitap ne de üçüncü kitap ilk kitabın yerini tutamadı. Son kitapta yaşanan olaylar, fantastik ögeler, heyecan hersey vardı fakat yazar hem gereksiz uzatmış hem de tekrara düşmüştü. Bu nedenle biraz sıkıldım okurken. Yani bilmesem yazarin aslen Türk olduğunu düşüneceğim. Sonunda yaşanan olaylari ise heyecanla, nefesimi tutarak okudum resmen ama Lou'nun annesi ile olan o son bence oldu bittiye gelmis gibiydi. Kitapta iki bölüm vardı ki kalbimi orada bıraktım, gozlerim dolu, boğazım düğüm düğüm okudum Evet fantastik kitaba da ağlayabilirim, kapasitem müsait
İkinci kitabin sonunda yaşanan olaydan sonra son kitap basladi ve durumun fark edilmesi epey uzun sürdü. Coco, Beau ve Reid, Lou'nun uğradığı ihanetin farkına vardiklari zaman onu kurtarmak için var güçleriyle birlik oldular. Ancak bu durum tek bir fedakarlık ile duzeltilebilirdi. Bu asamada da Reid sevdigi kadin için kendini feda etti. Fakat Lou için hersey düzene girdi derken bu kez de Reid'in başına gelen olayı duzeltebilmek için de fedakarlık gosterme sirasi Lou'ya gecti. Tabi tüm bu yaşananlar onlara zaman kaybına neden oldu ve Lou'nun annesi ile Reid'in babası inanılmaz bir kötülüğün fitilini ateslediler.
Seride yetişkin öge yok neredeyse, okuması kolay ve akıcı bir dile sahip. Tüm bunların ışığında ve ilk kitabin güzelliğinden dolayi tavsiyemdir. 
Tanrılar ve Canavarlar 
Shelby Mahurin
Binbellâ ve diğerlerini teyit edercesine daha da ibret verici ve düşündürücü olanını Emekli Binbaşı T. Nazlı'dan dinleyelim:
"Bundan on sene kadar önce pilotlukta başarıdan başarıya koşuyordum. Birliğimiz bizi, ABD'lerine gönderdi. Oradan dünyanın çeşitli ülkelerinden gelmiş subaylarda vardı.
Bir gün, derste geniş salonun sağ köşesinde genç bir teğmenin dikkatli şekilde bana baktığını fark ettim. Düşündüm. Ben bu genç teğmeni tanımıyorum. Bir ara genç teğmen ayağa kalkıp, bana doğru gelmeye başladı. Selâm verdikten sonra, kusursuz bir İngilizce'yle sordu:
"Yüzbaşım, Türk'sünüz değil mi?"
"Evet Türk'üm. Ne oldu efendim? Dikkatinizi çeken veya sizi rahatsız eden bir şey mi var?"
Hayır, hayır... Kusura bakmaksanız, size bir şey anlatmak istiyorum. Ürdünlüyüm ben. Ne kadar gayret edersek edelim Avrupa'nın dostluğunu, ABD'nin dostluğunu kazanmamız mümkün olmuyor ve iki yakamız bir araya gelmiyor. Biliyorum ki, bizlerin başına gelen bütün bu belâ, musibet ne varsa, hepsinin sebebi, zamanında Osmanlı'ya yaptığımız ihanetin cezasıdır. Bizler Hristiyan Batı âleminin yaldızlı vaatlerine kanarak Osmanlı Devletini arkadan hançerledik. Şimdi ise başımız belâdan kurtulmuyor. Bu hatanın tarihi sorumluluğu altında eziliyorum ben. O bakımdan nerede ne zaman bir Türk görsem bu ihanetimizi anlatıyor ve kendisinden ihanet eden dedelerimin adına özür dileyerek, vicdanen rahatlamak istiyorum..."
Teğmen bunları söyledikten sonra gözleri dolu dolu, benden samimi bir şekilde özür diledi ve ağlayarak ayrıldı yanımdan."
Sayfa 65Kitabı okudu
Gözlerim kör oldu ihaneti gördüğüm yerde. Kulaklarım sağır oldu yalanlarını dinlerken. Yine de sesim, bütün dünyayı ayağa kaldıran bir çığlık olmayı bastıramadı: O gece, hava her zamankinden daha karanlık olduğunda; ben seni kaybederken.
Maya EfnanKitabı okudu
İslam’da düşünme
Soru : 306654
16/02/2020
Ateistlerin sitelerinde İslam’ın düşünmeyi engellediğini yazmaktadırlar, bu şüpheye karşı nasıl cevap veririz?