Gûya iki tende bir idi can.
Fuzuli
_Gazeller_
_Keşke uyuyabilseydim de, rüyada yüzünü gösterseydin.
_Ey bütün maddî varlığından kurtulup, sadece baştan ayağa nür olan azîz varlık, yıldızlar bile seni görüp kendilerinden utanıyorlar. Senin cevherin kuyumcuda müşterilerce pek beğenildi. Yani asaletine, rühî güzelliğine, Hakk aşıkları hayran oldular.
_Avareliği, bir bir şerbet gibi
Leylâ, Mecnûn'un gerçekliğini ve aşkını sınayıp durdu. Yazık ki Mecnûn onun, "Ey vefalı âşık! îşte ben geldim, Leylân geldi, hani yıllardır beklediğin sevgili!" diye yalvarmasının değerini bilemedi ve, Leylâ'ya değil de bizzat aşka âşık olmuş gibi şöyle deyiverdi:
"Leylâ, eğer ben ben isem, nesin sen; yok sen sen isen, ya neyim
32- Âşıkta, aşkın elemlerine sabr-u tahammül bulunmayacak olursa; o,
biçare kanatsız kuş gibi kalır. Vay onun haline!
Aşkın kudret-i icazı, “Şad baş ey aşk-ı hoş sevda-yı ma” beytinde söylenilmiş;
Eflatun’un felsefe ile Calinus’un tababetle yapamayacağı ruhani ve cismani
tedaviyi, aşkın yaptığı beyan edilmişti.
Evet… Aşk, salik için icazkar
