Ortalama biri, yüreğinde biraz olsun insancıl ve iyi duygular bulunduğunu sezerse, hemen kendinden başkasının bunu duyamayacağını, toplumsal gelişmenin önünde olduğunu düşünür. Başka biri, duyduğu ya da başı sonu belli olmayan bir kitapta okuduklarının kendi kafasından çıkma ona özgü düşünceler olduğuna inanır. Aslına bakılırsa bu safça küstahlığa şaşmamak elde değildir.