"Savaş bitmiş, zafer kazanılmıştı. Halkın payına düşen acı bir mutluluktu:"
Sayfa 69 - Ketebe YayınlarıKitabı okudu
Eylemlerimiz bir müddet sonra alışkanlıklar olarak kazınır. Psikolojik hayatımızda hiçbir şey kaybolmaz. Doğa son derece titiz bir muhasebecidir. En önemsiz görünen eylemler bile sürekli tekrarlanandıkları takdirde haftalar, aylar veya yıllar geçtikçe organik hafızamıza silinmesi mümkün olmayan alışkanlıklar olarak kazınır. Özgürlüğümüzü kazanma yolunda böylesine değerli bir müttefik olan zaman, gönlünü almadığınız taktirde aynı istikrarlı seyri ile bizim aleyhimize çalışır. Psikolojinin dominant yasasını, yani alışkanlık yasasını lehimize ya da aleyhimize işletmekte tereddüt etmez. Gücüne ve zafer kazanacağına inancı tam olan alışkanlık, gözle görülemeyecek derecede yavaş adımlarla hedefine ilerler. Sayısız kez tekrar edilen küçük eylemlerin nasıl büyük sonuçlar doğuracağı izahtan varestedir. Bir eylem zorlanarak da olsa bir kez başarıldı mı, onu ikinci kez yapmak daha basit olur. Üçüncü de daha basit, dördüncüde daha da basit derken gittikçe kolaylaşır ve artık sonunda zorluk namına bir şey kalmaz. Bir şey kalmaz mı dedim? İlk seferinde tereddüt edilerek yapılan bir eylem tekrarlandıkça ihtiyaç halini alır. Başlangıçta pek hoşlanılmamış olsa da en nihayetinde iş öyle bir hal alır ki o eylemi yapamamak insana üzüntü verir. İşte bu özellik yapmayı düşündüğümüz işlerde bize son derece faydalıdır, zira girmekte tereddüt ettiğimiz engebeli yolları bir anda geniş ve düz caddelere çeviriverir. Başlarda olumlu duyguları uyarmak için onları kamçılar gibi hafif canını yaksa da tembelliğimizden ötürü bir türlü giremediğimiz yola sokarak bize istikamet verir. 
Sayfa 177Kitabı okudu
"Büyük Taarruz'la gelen zafer çok çalışmanın, kendini "istiklal" fikrine adamanın ve bunu yaparken sırtını bilime dayamanın bir sonucudur. Bu yüzden Türk, 26 Ağustos sabahı ilk top
patladığında zaten zaferi kazanmış durumdadır. O ilk top bilimin aydınlığıyla, inançla, vatan sevgisiyle yürüyen bir Başkomutanın ve ona inanan binlerce Türk'ün üç yıl boyunca sabırla büyüttükleri ağaçların meyve vermeye başladığı an olması nedeniyle önemlidir.."
Ne karları
hatırlıyorlardı, ne toprağın dönüşümünü, ne kalasların arasından ıslık
çalarak giren rüzgârı, ne asker yataklarına serilmiş ince battaniyeleri, ne de
sabahlan kalemi tutabilmek için sobanın üzerine uzatıp ısıttıkları
parmaklarını. Tek hatırladıkları, o duyguydu. O duygu da ilkbaharla aynı
anlama geliyordu. İnsanın ilk görülen çimenlere, ağaçlardaki ilk
tomurcuklara, gökyüzünün ilk mavisine cevabı. Şarkı söyleyen o cevap.
Otlara, ağaçlara ve gökyüzüne değil, başlangıcın o büyük sezgisine, zafer
dolu ilerleyişe, hiçbir şeyin engelleyemeyeceği bir başarıya olan inanca
cevap. Yapraklardan, çiçeklerden değil, tahta iskelelerden, buharlı
küreklerden, taş bloklarıyla cam levhalardan alıyorlardı o gençlik,
hareketlilik, amaçlılık ve doyum duygusunu.
Herhangi bir iklimde zuhur eden bir ıslahatçının mahiyet ve hakikatini, sadakat ve samimiyetini gösteren en gerçek miyar;
davasını ilana başladığı ilk günlerle, muzaffer olduğu son günler arasında ferdî ve içtimaî, uzvî ve ruhî hayatında vücuda gelen değişiklik farklarıdır, derler..
Mesela, o adam ilk günlerde mütevazi, âlîcenab, feragat ve mahviyetkâr, hülâsa;
bütün ahlâk ve fazilet bakımından cidden örnek olan gayet temiz ve son derecede mümtaz bir şahsiyetti..
Bakalım, cihadında muzaffer olup hislerde, emellerde, gönüllerde yer tuttuktan sonra yine o eski temiz ve örnek halinde kalabilmiş mi..?
Yoksa zafer neşesiyle birçok büyük sanılan kimseler gibi yere göğe sığmaz mı olmuş..?
İşte büyük küçük herhangi bir dava ve gaye sahibinin mahiyet ve hakikatini, şahsiyet ve hüviyetini
en hakiki çehresiyle aksettirecek olan en berrak âyine budur..
ÜÇ GÖK
"Çünkü savaşımız insanlara karşı değil, YÖNETİMLERE, HÜKÜMRANLIKLARA, bu KARANLIK dünyanın GÜÇLERİNE, kötülüğün GÖKSEL YERLERDEKİ ruhsal ordularına karşıdır."
(Efesliler 6:12
Kutsal Kitap, "göksel yerler" kavramıyla ne anlatmak istiyor? Aslında, Kutsal Kitap'ta üç gökten söz edilir. 2.Korintliler 12:2'de birden fazla
Sayfa 17 - GDKKitabı okudu
Askeri açıdan büyük zafer sayılmasa da I. İnönü Savaşı siyasal açıdan önemli bir başarıydı. Çünkü düzenli ordu, ilk girdiği savaşı kazanmış ve meclisteki kuşkuları sona erdirmişti. Bu zaferle, Anadolu'daki isyancılar düzenli orduya katılmaya başladılar.
Sayfa 33 - Can YayınlarıKitabı okudu
Biz, Plevnede gittikçe kötüleşen bu vaziyeti bilmiyor, her gün büyük iştiyaklarla ve kalbimiz ağrıyarak vadedilen imdadın gelmesini bekliyorduk. Bu hali tasavvur etmek çok güçtür.
Nasıl olur da Mehmed Ali Paşanın muavini olan ve Orhaniyede üstün bir vaziyette bulunan kudretli kumandan Şevket Paşa, kendi şefi ve arkadaşı olan, bir milletin çiçeği olan ordusunun kanını, ihtiyaç zamanında hiçbir taraftan yardım almıyarak, damla damla harcıyan, vatanının şerefini eski Yunan kahramanlarının yükselttiği dereceye yükselten şefi ve arkadaşı Gazi Osman Paşanın yardımına koşmaktan âciz kalabilirdi!
Hiç şüphesiz Osman Paşa, bize tehlikelerle dolu bir azamet ifade eder.
Bu adamın, ilkteşrinin sonundan ilkkânun ilk dokuzuncu gününün sonuna kadar ne gibi duygular duymuş olduğunu anlamak ve anlatmak imkânsızdır. O, kendi dehasının kendisini yükselttiğini zafer ve şeref doruklarında dururken talihin fırtınaları onu sarsmış ve alt etmişti. Ona yardım etmek için tek bir el bile uzanmamıştı. Uzaklarda onun birçok vatandaşları bir takım vâadlerle, protestolarla, münakaşalarla, hazırlıklarla vakit geçirip duruyorlardı. O zaman bütün dünyada hayretler içinde ayni sual soruluyordu:
Ne zamana kadar dayanacak?
Sayfa 236Kitabı okudu
