Ne olmuştu da, “Seninle dünyanın her yerine gelirim.” diyen Müzeyyen, durduğu yerden çekip gitmelere başlamıştı. Nerelere gidiyordu? Gelirken getirdiği bakışlar ne dalgalıydı? Hangisi Müzeyyen'di? Ya da Müzeyyen kimdi? İlk tanıdığım kimdi, şimdiki kim?
Yalnız, benim omuzlarımın bu kadar yükü kaldıracak kadar geniş olmadığını vurgulamam gerek.
Beni bir gün unutacaksan, bir gün bırakıp gideceksen, boşuna yorma derdi; boş yere mağaramdan çıkarma beni. Alışkanlıklarımı özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme boşuna. Tedirgin etme beni. Bu sefer geride bir şey bırakmadım. Tasımı tarağımı topladım geldim. Neyim var neyim yoksa ortaya döktüm. Beni bırakırsan sudan çıkmış balığa dönerim. Bir kere çavuş olduktan sonra bir daha amelelik yapamayan köylüye dönerim. Beni uyandır.
Okur Takip Önerileri
"Yok olmak isteğiyle kalbim attığı zaman,
Bana: Yaşa der gibi gülen senin yüzündü.
Dizlerim bir batakta yorgun yattığı zaman
Bacaklarıma kuvvet veren senin hızındı.
Yaşaran gözlerimde, güneş battığı zaman
Sıcak bir yuva gibi tüten senin dizindi."
96 syf.
·
Puan vermedi
Bazı insanlar çok şey yaşardı. Kaldıramayacağı kadar... Sorunları yaşlarına böldüğünüzde bölüm ne kadar büyükse, şiddette depreme maruz kalırdı hayat bağları. Bazıları dans ederdi, bazıları okurdu. Bazıları izlerdi, bazıları yazardı, bazıları uyurdu. Bazıları ise... İntihar ederdi... İntihar bir Kurtuluş muydu? Yoksa ihtilal mi?
