Bu karmaşa içinde inceliklerimizi derinlere itiyoruz, diye söyleniyorum. Evet, içimizde, incecik; çocukça bir ruh, bin bir renk, büyü, düş ve binlerce anı gizli. Bunları ortaya dökmekten korkuyoruz.
Ben asıl o gün öldüm Azra! Ölüm nedir söylesene...
Sessizlik, geride kalanın yalnızlığı.
Havasız susuz dünya. Solmuş bir yüzün güler yüzlü gölgesi ve yüzlerce saat süren geceler. Şafakta serçelerin yürek acıtan umursamaz gevezeliği.
Zamanla yatışır insan, yaşadığı için utanç duyarak yaşar.
Sayfa 238Kitabı okudu
Günü yaşamaktan başka çaremiz yok.İnsan olmak trajik bir şey.Dünyanın işleyişine kafa yordukça daha fazla karamsarlığa batıyoruz.
Yalnızım, özgürüm, mutluyum.
Sayfa 104 - Kırmızı KediKitabı okudu
Her insan yükünü kendi taşır ister istemez ve düşmeden önce, düştüğünde başına gelecekleri bilemez.
Sayfa 29 - Kırmızı kediKitabı okudu
Kafamın içindeki her şey bir yağmur oluğundan akarcasına süzülüp gitmişken ne düşünebilirim?
" nasıl oluyor da insan, yaşamına onca güzellik katmış birini günün birinde bu kadar anlamsız bulabiliyor? "
Güçlükle kurulmuş dengelerin pek de sağlam olmadığını, en ufak sarsıntıda yıkılıp gidebileceğini de onunla öğrendim sonunda.
Sayfa 41Kitabı okudu
"Beni belirleyen şu olmalı, sevilmeyi özlemek ama kimseden bir şey, özellikle de hak edebileceğim sevgiden fazlasını istememek."
Sayfa 86Kitabı okudu
