Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.7
Öncelikle kitabı alıp okumaya karar verme sürecimden bahsetmem gerek. Instagramda kitap bloggerlarının sayfalarında övgü ile bahsedildiği ve bu bahsetmelerde gerçekte var olan intihar ormanlarına değinildiği, Black Mirror dizisinin White Bear bölümünde de buna benzer bir ortam oluşturulduğunda beni uzun süre üstünde düşünmeye sevk ettiği için kitabı aldım. -Evet kesinlikle popüler kültürün avucundaymışım gibi görünüyor ordan bakıldığında-
Beklentim kitabın adından yola çıkarak etkileyici bir olay örgüsü okumaktı. Yanıldım. Kitabın 40. sayfasına gelmeden olayın varacağı noktayı anladım. -Oysa bütün methiyeler kitabın beklenmedik şekilde sonuçlanan finali üzerineydi-
Tahminlerimde yanılmadım sonu kafamda kurguladığım gibi bitti ve ben bu durumdan pek de memnun kalmadım. Çünkü bir şeyden sürpriz sonlu diye bahsediliyorsa öyle olmasını beklerim. Olaylar o kadar dağınık geldi ki kitabın sonlarına doğru benim de ana karakter gibi bu çözülemeyen bulmacadan canım sıkıldı.
1 günde okunabilecek ve soluklanmanıza fırsat verecek türde, aşka inanmak isteyen herkes için bir kapı aralayıcı ve filmi yapılsa İncir Reçeli'ni seven herkesin çok seveceği bir kitap.
Karı koca..İki aşık...iki bağlı Ruh...Julles ve Clemence üzerine kurulu bir Aşk romanı tadında güzel bir kitap...
Jullee eşinden onun aldatığına dair şüpheler taşır bunu hisseden Clemence üzüntüden hastalanır... Clemence'nin gizli gizli buluştuğu kişi babasıdır[Ferragus].
Clemence
Ne üzerinize yürüye-
ceğim, ne suçlayacağım sizi. Neden intikam
Kitapta işlenen aşk bana göre çok masum ve içten. Hatta ortaokul- lise dönemlerinde öğretmenlere duyulan hayranlık ve yakın olma hissinden farksız. Ben daha çok sağlam kurgulardan hoşlandığım için biraz yetersiz buldum. Ama kitap inanılmaz akıcı ve kalın bir kitap olmasına rağmen kısa sürede bitebilir.
İncir reçeli adlı filmde olduğu gibi AIDS hastası insanların yaşadığı aşk, günümüz anlayışından çok farklı.
Hz. MUHAMMED(S.Â.V.)'in vefatından sonra onun tarifi olmayan kokusunu özler ve her yerde onu arar Hz. Ebubekir ve ondan yıllar sonra Yunus Emre Hz Ebubekir'e atıfta bulunarak ; her kokuda O'nu arıyorum Ya Ebubekir , Sencileyin( Senin gibi ) der şiirlerinde. Kokunun ve koku duyusunun çoğu kez es geçildiğini ve aslında farkında olmamız gereken ne kadar fazla önemi olduğunu hatırlamak için mükemmel bir ayraç!
Kokular Kitabı deyince kitabın içersinde envai çeşit koku , parfüm ve esans bulacağını ve bunun formüller üzerine yazılan paragraflar okuyacağını düşüncelere ; kitapta neredeyse hiç formül yok diyebilirim BİR ŞEY HARİÇ ! O da her şeyin sebebinin ve formülünün YARADILIŞIMIZDA saklı olduğunu veren denklem. İncelemeye böyle başlayınca yine kitabın tasavvufi veya islami çerçevede olduğunu düşünceler için kitap Bilimsel İnceleme kitabı. Ve inceleme kitabı deyince de dilinin ağır ve sıkıcı olduğuna inandığınmız diğer eserlerle alakası olmadığını söyleyebilirim . Tüm bu cümlelerde belirtmek istediğim tek şey ne mi?
Tüm kalıpları yıkacak eğlenceli ve hayata dair çok güzel bilgiler veren bir kitap olduğu .
Kitabı bitirdiğim zaman , kitabı elime alıp bir kez daha baktım ve son tahlilde
' İncir Reçeli ve Post-it dolu duvarlar' gördüm , her 3 sayfada bir ilginç ve yararlı bilgi imleci koymuşum . Daha da birşey söylememe gerek var mıdır , bilemiyorum. Tabi bütün bu söylediklerim BENCE !
Öncelikle merhaba. Sebastian Fitzek psikolojik gerilim kitaplarında gerçekten başarılı biri. İncir reçeli filminde dediği gibi siz yazarların kafası doğuştan güzel. Gerçekten çok sürükleyici bir roman okurken beyninizi hayli yoracak hatta bazen kendinizden bile şüphe ettirecek bi kitap.
Keyif alarak okudum .inşallah sizde keyifle okursunuz . Keyifli okumalar dileğiyle hoşçakalın
bu tabloyu ilk 'kardeşimin hikâyesi' kitabının kapağında görmüştüm. içerikle alakalı olarak yasak/imkânsız aşkı temsil ettiğini düşünmüştüm. incir reçeli gibi. az önce öğrendim ki, magritte'nin annesi, magritte çocukken nehire atlayarak intihar etmiş, annesinin üzerindeki çarşaf bir tür imgesi haline gelmiş magritte'nin. bu şekil yüzleri çarşaflı tablolar veya elma gibi bazı nesnelerle yüzleri kapalı tablolar resmetmesinin nedeni buna bağlıymış.
Size gerçek bir çizgi roman; Mavi Haplar. Hiv pozitif birine aşık olan bir adamın hikayesi. Bu çizgi roman üzerinden İncir Reçeli filmi eleştirisi rahatlıkla yapılabilir ve romantizm arıyorsanız o filmden daha romantik. Bu çizgi roman bize Hiv hakkında ne kadar az şey bildiğimizi ve bildiklerimizin ise ne kadar yanlış olduğunu öğretiyor.
Binlerce sayfalık rus edebiyatının ciğnenmeden yutulan sonrada agızda su gibi hiçbir tad bırakmayan kağıt ve zaman israfının cisimleştiği ciltleri arasından nasıl olup da çıktığına inanamadığım bir başyapıt!
Öyle her okuduğunuz romana "aynı beni anlatıyo" diyip hayran olan bir su birikintisi değilsinizdir.. Ama oblomovu okurken heyecan ve korkudan gerilirsiniz.. Olacak şey değildir sanki adamın biri iki yüzyıl önce rusya'da yaşamış bir reenkarnasyonunuza rastlamış ve onu anlatmış gibidir.. Sayfaları çevirirken "aman şu iki sayfa bitsin de gidip dişlerimi fırçalayayım, sonrada bir sigara içerim" dersiniz.. ardından "yok yok dolaptan biraz incir reçeli alayım, sonra çekirdeklerini ön dişlerimle kırarken okumaya devam ederim" diye düşünürsünüz.. ee o zaman dişlerinizi ne zaman fırçalayıp ne zaman sigara içeceksiniz?? O anda farkedersiniz işte; sizi korkutan kitap değil, bizzat kendinizsiniz.. Siz oblomovsunuz!!! O sizsiniz.. Binlerce küçük anyrıntıyı düşünmekten harekete geçmeye zaman bulamayan korkunç bir şeysiniz... Arada oblomov olmak diye bir entry yazmak da gelir aklınıza ama beyninize yığılan kelimeler rahatsız eder sizi.. Çok sinirlenir ve telefona uzanırsınız.. Ama odaklanamazsınız. Kalkıp telefonu bırakıp, çaresiz okumaya devam edersiniz...
Her kitap bitirdiğimde inceleme yazmam konusunda ne kadar teşvik edilsem de, kitap bittiğinde 'bu bana ne kattı' sorusuna hiç yanıt veremedim. Ama sonra hep Mark Twain'in şu sözünü hatırlatıyorum kendime;
”...Anladım ki, okuduğum kitap da böyle dağılıyor: Bir kısmı kelime dağarcığını zenginleştiriyor. Bir kısmı bilgi ve irfanını artırıyor, bir
