Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Soyut bir gerçeklik algısı oluşturuyor insan ruhunda. Dokunmak, içine girmek,bazen müdahale etmek istiyor; olmuyor. Ama iliklerine kadar hissedebiliyor o hayatı...
479 syf.
9/10 puan verdi
Albayım kulağa ne güzel gelen bir hitapmış albayım. Bunu, pek sevdiğiniz Hikmet Benol’un acılı tatlılı biraz da şizofrenik hikayesinde gördüm yüzlerce cümlede. Pek hoşuma gitti ne yalan söyleyeyim, öykündüm ben de keşke bir albay tanıdığım olsa ve albayım desem ona diye. Ama bir albaya sahip olmak değil mesele albayım; mesele albayım hitabının bu
Batı dillerinde birçok şey ifade edilemez. Çünkü doğulu yaklaşımda gerçek, temelde, özünde çok farklı bir şeydir. Bazen aynı şeye, doğu ya da batı mantığıyla baktığında, yüzeyde sonuçlarının aynı göründüğünü düşünebilirsin. Ama olamazlar. Eğer biraz daha derine inersen, biraz daha derine kazarsan, çok büyük farklılıklar göreceksin. Sadece sıradan
Aklımızdan geçirebileceğimiz tüm seçimlerin sonuçlarını farklı hayatlarda görebilsek nasıl olurdu? Hayat, birçok seçimden ibaret aslında. Farklı bir bölüm okumak, farklı bir işe girmek, başka bir yerde çalışmak, başka bir insanla birlikte olmak, yaşadığımız şehirden belki ülkeden farklı bir yerde hayata devam etmek... Düşündüğümüzde çok fazla seçenek var ve bu bazen insanı hiçbir yola girmemeye teşvik edebiliyor. İnsan bazen yapacağı seçimin sonuçlarını görmeyi istiyor. Sevgili Gece Yarısı Kütüphanesi yazarı tam da bunlardan bahsetmiş. Bu kitabın yeri bende çok özel. Hayatta ne zaman gireceğim yolu bulamasam okuyacağım bir kitap olacak sanırım. Ve sevgili okurlar, herkesin kesinlikle okumasını tavsiye edeceğim bir kitap kendileri
Elif Şafak'la tanışmam "Aşk" kitabıyla olmuş ve kitabı çok beğenmiştim. Daha sonraları "Baba ve Piç" i daha da çok beğendim, "İskender" de eh işte dedim ama bu kitap için maalesef güzel şeyler söyleyemeyeceğim. Sanki İhsan Oktay Anar'ın ve Gabriel Garcia Marquez'in masalsı anlatımlarına benzer bir üslupla yazılmış ancak üç dört koldan akan roman bir mecrada tam olarak birleşememiş. Birleşmişse de ortaya çıkan şey çok da tatmin edici değil benim gözümde. Bir an önce bitirmek için ve bu eziyete son vermek için hızlıca okumak istiyor insan (kitap yarım bırakmama düsturundan kaynaklı).
Görmek ve görülmek üzerine bir roman bu eser. Görüntüleri toplumun dikkatini çeken ve dolayısı ile gözlerden uzak olmadan toplum içinde yaşayamayan iki insanın ilişkileri romanın merkezini oluşturuyor. Diğer bir taraftan, masalsı bir kahraman olan Keramet Mumi Keşke Memiş Efendi'nin çadırında sergilediği, biri Sibirya'dan diğeri Paris'ten gelmiş ve farkı farklı açılardan yine toplumun gözlerini üzerine çeken iki kahramanın öyküsü romanın bir diğer akışını oluşturuyor. Zamanda atlamalarla ilerliyor roman, sonunda da aslında bazen insanın her şeyi görmesinin gerekmediğini, bazı şeyleri görmeseydi kaderinin de değişeceğini anlatıyor.
İncelemeleri okuduğumda bazı kişilerin "taciz" sahnesinin pedofiliyi özendirdiği konusunda tespitleri var. Buna katılmıyorum, ana karakterin bu olaydan ne kadar etkilendiğini ve hayatının ne kadar da olumsuz yönde değiştiğini anlattığına göre, kitap bu konuyu özendirme amacı gütmüş olamaz. Ancak bu sahneyi böyle detaylı anlatmasa daha iyi mi olurdu bilemedim.
Herkesin eşitlendiği ve yönetimin tamamen ortadan kalktığı bir ortamda eklenen her kişi ile beraber ortak yaşamın nasıl zorlaştığını ve bir süre sonra toplumun genel çıkarının veya insanca yaşamanın nasıl da bir kenara itilebildiğini akıcı bir dil ve iyi betimlemelerle vermiş. Özellikle kimse görmediğinde basit temizlik alışkanlıklarının nasıl
