13 yaşından beri kağıt topluyorum Ankara'da. Niğdeliyim. İlk okula başladığım yıl geldik Ankara'ya. Orta okulu bitirebildim yalnızca; hep taktir alarak geçtim sınıfları. Liseye yazdırmadı babam; sokağa saldı beni çalışıp da işe yaramam için. O gün bugündür sokaklardayım; çizgili, çizgisiz, kareli, beyaz ve rengarenk kağıtlar, kartonlar topluyorum.
An gelir, değişir her şey... Gökte plan, yerde zemin değişir, doruklara sevdalanır insan, takvimde gün değişir de, zamanda dün değişmez. Kavimler göçer, Ahmet sevincini arar, akvaryumum, kanaryam nerde der durur ama duvarlar konuşmamaya devam eder. Döngüde bu hikayeye madem mutlu son yazılmamış, eğ gitsin ruhunun boynunu kadere, yaşa gitsin kendi yokuş aşağılarını yorulmaksızın, varsın yine yakarışlar lal olsun, yine varamayışlar kazansın, son umut treni de ayrılsın ömür peronundan. Ne sen dön, ne de ben ıslık çalayım, uçuşan rüzgarda o çok sevdiğim saçlarının savruluşunu seyredeyim şimdi, hatırlayacağımızdan emin ama yine de unutmak umuduyla hoşça kal, uğurlar ola...
Bazı şarkı sözleri şiircesine delip geçiyor yüreği: Hoşça kal, olacaklar sensiz olsun.
Bir şey dinleme artık, artık bir şey dinleme!
Çağır, bütün günahkar ruhları cehenneme!
Karşına, sahil, kaya, insan kim çıkarsa vur!
Vur başına, alemde, kör, sağır, ne varsa vur!
Sal her taraftan, dağdan, gökten, pencereden sal!
Nihayet kala kala dünyada tek kişi kal
📍İzmir/Kordon
kaybettiğin yerde bekleme,
güçsüzler öyle yapar.
sana kapanan kapıyı bir daha çalma,
kapanan kapıyı acizler çalar.
unutma ki bu aşağılık dünyadasın:
kötülüğü baş tacı edip,
iyiliği çılgınlık sayan dünyada.
şunu iyi bil ki,
kaybettiğin yerde bekleme,
güçsüzler öyle yapar.
sana kapanan kapıyı bir daha çalma,
kapanan kapıyı acizler çalar.
unutma ki bu aşağılık dünyadasın:
kötülüğü baş tacı edip,
iyiliği çılgınlık sayan dünyada.
şunu iyi bil ki,
Hoşça kal” dedi tilki. “Vereceğim sır çok basit: İnsan ancak yüreğiyle baktığı zaman doğruyu görebilir. Gerçeğin mayası gözle görünmez.
Mutsuz bir kadın ne kadar güzel olabilirse o da o kadar olmuştu.
Bitti. Sanırım ben de bittim. Bazı bitişlerin ardından başlamak zordur ama bir yerden başlamalıyım sanırım yazmaya. O bir yer neresi onu da bilmiyorum. Bir kitap okudum hayatım değişti, der 
Orhan Pamuk, ekliyorum: "Bir kitap okudum, başıma gelmeyen kalmadı."
Yolculuktan yolculuğa sürüklenirken, zamandan zamana savrulurken buldum kendimi. Bir
