Göz kapaklarım ağırlaşıyor... İnsan elindekilerin değerini kaybedince anlar. Ne kadar klişe bir cümle bu. Peki niye hala aynı şeyi tekrarlıyoruz? Niye hala inatla kaybedene kadar bekliyoruz? Salak mıyız biz?
Dilediğiniz kadar benim milletimi hor görün. İkimiz de milletimizi kendimiz seçmedik, milletimiz biz miyiz? Millet ne demektir? Hristiyan ve Musevinin, Hristiyanlığı ve Museviliği insanlığından önce mi gelir? Ah, keşke sizin şahsınızda, kendisine sadece insan denmesini yeterli bulan birini bulmuş olsaydım!
Sayfa 47Kitabı okudu
Her yaşamın bir öyküsü vardır ve bu öykü binlerce seçimden oluşur. Seçimlerimizin altındaki değerlerin farkında mıyız ve eylemlerimizden sorumluluk alıyor muyuz? Farkında olsak da olmasak da yaptığımız her bir seçimin sonuçları vardır ve bunlardan sorumluluk alan insan gelişir ve güçlenir. Her bir seçim kim olduğumuzu ve nasıl bir gelecek oluşturduğumuzu belirler.
Seçimlerimizi yaparken ''Yaşamımızda Kendimiz Olarak Ne Kadar Varız?''
''GERÇEK ÖZGÜRLÜK'' Doğan Cüceloğlu
"Doğan Hasol bize hep 'Kötü binada iyi insan yetişmez."derdi. Çarpık şehirden de düzgün insan çıkmaz. Hepimizin sevdiği bir futbolcu, politikacı, sinemacı veya müzisyen var. Fakat her birimiz yaşayan bir mimar benimsiyor muyuz? Romalı Mimar Vitrivius, 2000 yıl önce yazdı: 'Bir binanın üç özelliği olmalı: Sağlamlık, kullanışlılık,
Marenburg dalgın bir ifadeyle, "İnsan bunları dinledikçe büyük aşk kavramını sorgulamaya başlıyor," dedi. Kafamızın içinde yarattığımız ideal kişinin özlemiyle mi yaşarız, yoksa bir insanı kendi gerçekleriyle olduğu gibi kabul edebilir miyiz? Yani her şeyiyle demek istiyorum."
"Bunu bana sorma Rudi. Bir erkeğiz. Bunu asla anlayamayacağız."
Sayfa 362Kitabı okudu
1000 kitap, bir facebook yada twitter gibi sıradanlaşacak mı? Bu kadar aklı başında insan sadece okuyup duracak mıyız? Siyasete girmeden toplumsal yaşantımızda bize hayatı zindan eden olaylara karşı bir şeyler yapma gücümüz olabilir mi?
Mesela ben, akşamları dizi izlemek istemediğim için 1000 kitap ile tanıştım. Yanlış anlaşılmasın lütfen kimseyi
Geçmiş oIan dünden hiç yad etme, yarın da geImemişken feryad etme, düşünme geIeceği de geçmişi de, şimdi şen oI da yaşamı berbad etme. Eğer her şeyini kaybetmişsen ve cebinde bir ekmek aIacak kadar paran kaImışsa, git kendine bir demet menekşe aI ve ruhunu besIe. Bence bu çok anIamIıdır ve kişinin önceIikIe ruhunu besIemesi Iazım. Kendini satmayan
Kaybeden olmak, her şeyden ayrılıyor olmak bizim temel gerçeğimiz ve bu da tam tamına insan olmanın ağırlığının nedeni. Ama bu kaldırabileceğimiz bir ağırlık. Bunu dayanılmaz hale getiren de kaybetmeye razı olmamamız diyebilir miyiz?
......// Darılma . .
İnsan'lar bazen dikeni ile dokunur canına...
Hem biz değil miyiz ; Gülü diken ile seven !
Güle hamd ederken, dikene şükreden.