Aşkta yok olmak, insanı dünya endişesinden kurtarır; hayatı güzelleştirir. Dıştan bakıldığında aşk ile acze düşmek ve zebun olmak gibi görünen bu hâl, aslında her âşığın ulaşmayı istediği en son noktadır. Çünkü aşk gelince irade gider ve irade gidince sorumluluk ortadan kalkar. Sevg, insanın hükmedebildiği duygudur; ama aşk insana hükmeden, insanı hükmüne alan duygudur.
Sayfa 23 - Kapı Yayınları - 10. BaskıKitabı okudu
İnsanız hata yapabiliriz ve her hata yaptığımızda geriye dönüp baktığımızda ders çıkartırız ve bir daha yapmayız tecrübe kazanırız. En önemlisi de edindiğimiz tecrübenin bir başkalarına da fayda sağlayabilmesi için paylaşmak gerekir diye düşünüyorum. Hayat bu ya insan en çokta istediği şeylerle imtihan edinilir. Dışardan bakıldığında hayat toz
..Benim Sevmelere Gebe Yıllarımdın Sen...
Düşünmediklerimiz, aklımıza gelmedikler ve de tahmin etmediklerimizdir asıl canımızı yakan...
O da olduktan sonra, bu da oluyormuş der, geçer gideriz ve onun da değeri bu kadarmış deriz daha sonra...
Duvara benziyor bu, O da yıkıldıktan sonra, ah, ah, ben ne yaptım deriz...
Ahlarla, vahlarla geçen zaman
PANDORANIN KUTUSU VE UMUT
İnsanca yaşayabilmek adına tutunduğumuz en önemli değerlerden birisidir “umut.” Hayat yolunda gücümüzün tükenmemesi için dört elle sarıldığımız. Hele ki umutsuzluk uçurumunun yanı başında olduğumuz günümüz dünyasında…
İnsan dilde ikamet ediyorsa gerçekten, “Kullandığımız sözcükler anlamı indirgeme ve ya çoğaltma imkânına sahiptir.” diye
Aşk mı / Sevgi mi…
Aşk, sevginin kanatlarında insanın yükselişidir. Bu yükseliş birkaç kademe sevgide kendini gösterir:
Sevgi ile aşk arasındaki fark hâkimiyet derecesiyle ölçülür. İnsan, gönlündeki hâle hakim olabiliyorsa buna sevgi denir. Ama gönlündeki hâl insana hâkim ise onun adı aşk olur. Sevgide irade vardır, ama aşkta irade elden gider.
Üstelik aşktaki insafsızlık, aşkın büyümesine vesile olur. Hiç bir âşık yoktur ki bana bu kadarı yeter deyip (aşkta insaflı davranıp) aşırı duygular beslemekten vazgeçsin. Kaldı ki aşkta yok olmak, insanı dünya endişesinden kurtarır; hayatı güzelleştirir. Dıştan bakıldığında aşk ile acze düşmek ve zebûn olmak gibi görünen bu hâl, aslında her âşıkın ulaşmayı istediği en son noktadır. Çünki aşk gelince irade gider ve irade gidince sorumluluk ortadan kalkar. Sevgi, insanın hükmedebildiği duygudur; ama aşk insana hükmeden, insanı hükmüne alan duygudur.
_Kendine gülmeyen ustaya şaşarım. Güler geçerim ona işte. Öz evimde yaşarım. Benzemem hiç kimseye.
_İnsanın kendine gülebilmesi; şimdiye değin, en iyiler gerçek anlamından yoksun kaldı bunun; en yetenekliler ise bu konuda bir deha göstermediler. Belki de kahkaha, bilgelikle birleşecek, geriye yalnızca "şen bilim" kalacaktır. Şu anda
Equus
Eleştirel - Yaratıcı Düşünme ve Davranış Araştırmaları Laboratuvarı
Ergenlerde Olumlu ve Olumsuz Sosyal Davranışlar: Sınıflandırma ve İlişkili Değişkenler
N. P. Uludağ
Yaratıcılık, Yıkıcılık ve Tutku: Peter Shaffer'in "Equus (Küheylan)" Adlı Oyununda Psikanalist ve Arketip Yaklaşımlar
S. Andiç
Yaratıcılık, Yıkıcılık ve Tutku:
Aşık,aşkı/Seven,sevgiyi bilmez oldu…
Aşk, sevginin kanatlarında insanın yükselişidir. Bu yükseliş birkaç kademe sevgide kendini gösterir.
Sevgi ile aşk arasındaki fark hâkimiyet derecesiyle ölçülür. İnsan, gönlündeki hâle hakim olabiliyorsa buna sevgi denir.
Ama gönlündeki hâl insana hâkim ise onun adı aşk olur.
Sevgide irade vardır, ama aşkta irade elden gider.
Üstelik aşktaki insafsızlık, aşkın büyümesine vesile olur. Hiç bir âşık yoktur ki bana bu kadarı yeter deyip (aşkta insaflı davranıp) aşırı duygular beslemekten vazgeçsin.
Kaldı ki aşkta yok olmak, insanı dünya endişesinden kurtarır; hayatı güzelleştirir.
Dıştan bakıldığında aşk ile acze düşmek ve zebûn olmak gibi görünen bu hâl, aslında her âşıkın ulaşmayı istediği en son noktadır. Çünki aşk gelince irade gider ve irade gidince sorumluluk ortadan kalkar.
Sevgi, insanın hükmedebildiği duygudur; ama aşk insana hükmeden, insanı hükmüne alan duygudur.
Biline!