Ruhuma bir kefen bezi yeter de,
Yetmez aç nefsime sırma ve ipek.
..
Sayfa 70 - Benim NefsimKitabı okudu
“Ruhuma bir kefen bezi yeter de, yetmez aç nefsime sırma ve İpek.”
•••
Ruhuma bir kefen bezi yeter de,
Yetmez aç nefsime sırma ve ipek.
•••
Kendime bir
Kefen biçtim
Kendi tenimden.
Ruhuma bir kefen bezi yeter de,
Yetmez aç nefsime sırma ve ipek.
Ruhuma bir kefen bezi yeter de,
Yetmez aç nefsime sırma ve ipek.
Çare yok, yüzünden düştüğüm derde;
Yesem de "toprakla karışık kepek..."
Güneşle bir tutsam girmez hizaya;
Dar bulur, sığmam der, dipsiz fezaya.
Kuyruk sallar, sonra hırlar ezaya;
Benim nefsim, benim nefsim ne köpek!..
Sayfa 70 - BENİM NEFSİM(1972)Kitabı okuyor
Ruhuma bir kefen bezi yeter de,
Yetmez aç nefsime sırma ve ipek.
Ruhuma bir kefen bezi yeter de,
Yetmez aç nefsime sırma ve ipek..
Necip Fazıl Kısakürek
Sultanlardan birinin bir oğlu vardı. Öldü. Onu ipek böceği gibi ibrişimden bir kefene sarıp defnettiler. Sultan yana yakıla oğlunun kabrini ziyarete giderdi. Bir keresinde sellerle mezarın toprağının açıldığını gördü. İpek kefen çürümüştü. Şöyle dedi "İpeği kefen yapmak için ipek böceğinden zorla almıştım. Şimdi de böcekler o İpeği çocuğumun üzerinden geri alıyorlar."
"Ruhuma bir kefen bezi yeter de,
Yetmez aç nefsime sırma ve ipek."
Necip Fazıl Kısakürek